Blog Alexia: 'Stresskip'

Toegegeven, ik heb op een gegeven moment de directe zorg de rug toe gekeerd en ben bij Nursing gaan werken. Daar had ik uiteraard verschillende redenen voor. Maar een daarvan was dat ik de verpleegkundige praktijk toch wel stressvol vond. Als jonge verpleegkundige kreeg ik onder andere stress van de chaos op de afdeling, de cultuur en altijd het gevoel tekort te schieten. En ik was zeker niet de enige.

Fijn dus dat Het Kenniscentrum Zorginnovatie van Hogeschool Rotterdam nu subsidie heeft gekregen om onderzoek te doen naar de oorzaken van uitval van met name jonge verpleegkundigen. Zo wordt hopelijk voorkomen dat zij in de toekomst een burn-out krijgen, afknappen op het vak en/of de zorg definitief verlaten.

Lees meer over dit onderzoek naar overbelasting en uitval van verpleegkundigen>>>

Volgens onderzoeker Pepijn Roelofs (lees meer in dit interview), is veel stress inherent aan het vak van verpleegkundige. Hij noemt in dit verband met name de combinatie van fysieke inspanning en mentale werkbelasting bij de directe patiëntenzorg. Ook heeft hij het over de baanonzekerheid waar jongeren dikwijls mee kampen. Tsja, dat is natuurlijk allemaal best mogelijk. Maar volgens mij krijg je hier geen stress van. Tenminste niet die stress die je ziek kan maken. Stress krijg je pas als je dingen moet doen die je niet wilt of waar je niet achter staat. En waar je weinig invloed op hebt. Bijvoorbeeld een nare cultuur op de afdeling waarin je je niet thuis voelt. Of wanneer je je niet gezien of gehoord wordt door je collega’s of leidinggevende. En als je inspanningen niet gewaardeerd worden. Dan knap je pas af. En dáár kampen jonge verpleegkundigen nogal eens mee, volgens mij. Misschien gaat dit ook wel uit het onderzoek komen.

Maar goed, inzicht krijgen in de oorzaak begint natuurlijk met het signaleren van stress. Met een heus meetinstrument  gaan de onderzoekers op een systematische manier de mentale en fysieke werkbelasting in de gaten houden. Roelofs: ‘Zo signaleren we hopelijk vroegtijdig stress, en kan geëxperimenteerd worden met passende interventies bij studenten bij wie het nodig is.’

Maar je kunt het ook omdraaien. Zo is het Amphia Ziekenhuis in Breda eind vorig jaar al een trainingsprogramma gestart om verpleegkundigen te inspireren en gelukkiger te laten werken, door hun persoonlijk leiderschap te vergroten. Zij vroegen juist naar positieve ervaringen en droegen ook op positiviteit naar collega’s toe te uiten. Een mooi initiatief vind ik, om uit te gaan van het positieve in plaats van het negatieve. En ook omdat je hierbij de hele omgeving van de betreffende verpleegkundige betrekt.

Van hard werken is nog niemand ziek geworden. Van hard werken in een verziekt klimaat, wel. Ik hoop dat de onderzoekers hier ook goed naar kijken en zich niet blind staren op de stress van de individuele verpleegkundige. Want soms zijn op een gehele afdeling eerder de nodige interventies op z’n plaats, in plaats van bij de stresskip zelf.

Eens met Alexia of juist niet? Laat een reactie achter>>>