Enigszins nerveus stap ik, in mijn blauwe jurk met zwarte dikke panty, het ziekenhuis binnen. Het is mijn eerste werkdag in Engeland. Een zogenaamde ‘long day’ van 7.00 tot 21.15 uur. Ik ben hierheen verhuisd om te gaan werken op een geriatrie-afdeling van een algemeen ziekenhuis. Mijn registratie als verpleegkundige in Engeland is nog niet helemaal rond, tot die tijd werk ik als verzorgende op de afdeling.
Niet alleen de werkkleding is hier anders dan in Nederland. Zo vindt de overdracht aan het bed plaats. Voor de privacy gaan op de zalen de gordijntjes dicht als we bij een patiënt staan, maar of dat echt het geluid tegen houdt… Als er gevoelige informatie wordt besproken gaat het hele team even de gang op. Ik staar mij ondertussen blind op het overdrachtsvel:
F, 93, af cve aki dka throat ca, confused. p: cxr, hwmf. T1, dnr L4, e+d. Likes to be called Evelyn.
M, 88, h/o cki, hf, hbp, confused. p: nbm, dnr L3, USS [ ], ct [x]. Likes to be called Oswald.
Ik moet nog veel leren zie ik nu al.
Na de overdracht staat mij de volgende uitdaging te wachten: het ontbijt. Ik krijg een kar met tig soorten ontbijtgranen. Lichte paniek bij mij: Hoeveel melk moet er bij? Hoeveel van elke soort gaan er in een bakje? Dan zijn de boterhammen met kaas in Nederland toch een stuk gemakkelijker. Een kop thee is ook zoiets, er moet precies genoeg melk, thee en suiker in. Gelukkig kan de zwaar dementerende Evelyn mij wel vertellen over hoe het perfecte Britse kopje thee gemaakt moet worden.
Na het ontbijt en het wassen is het tijd voor alle registraties: EWS scores, Waterlow-scores, drukplekken controleren, vochtbalans, ontlasting, pijnscores, enzovoort. Voor elke handeling lijkt er wel een apart registratieformulier te bestaan. Rapportage schrijven de verpleegkundige daarentegen niet. Voor echte bijzonderheden zit er een roze vel in de map bij het bed van de patiënt.
Ook blogger Jantine moet wennen: na de middelbare school begint ze aan de hbo-v. Hoe waren de eerste weken? Lees meer >>
De dag vordert, tot de verpleegkundige met wie ik meeloop vandaag aan mij vraagt hoe laat ik mijn pauzes neem. Beslis ik dat zelf? Gaan we in groepjes? Hoe lang heb ik pauze? Het blijkt dat ik drie keer twintig minuten pauze mag houden op zelf gekozen tijdstippen, zo doet iedereen dat. Het gevolg is dat ik om twee uur mijn eerste pauze heb, alleen. Erg efficiënt en gezellig is het niet, maar ik ontdek vast nog waarom dit zo werkt.
De communicatie met patiënten gaat me in het Engels gelukkig aardig af. Tot ik met een kopje thee bij Evelyn binnenkom en zij me vraagt: ‘Where can I spend my penny?’ Wanneer ik reageer dat de thee gratis is, hoor ik mijn collega’s op de gang hard lachen. Het blijkt de Engelse uitdrukking voor de vraag waar de toilet is in verband met ontlasting…
De dag wordt afgesloten met hetzelfde ritueel waar ik mee begonnen was, de overdracht aan het bed. Met mijn jurk nog aan (omkleden en wassen van uniformen gebeurt thuis) loop ik moe maar voldaan terug naar de zusterflat. Mijn eerste werkdag zit erop. Hoewel alleen de Noordzee tussen de twee landen in ligt, zijn er meer verschillen dan overeenkomsten lijkt het wel. Een leuke uitdaging!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account