Droom

De cliënt wordt onrustig en trekt de hand terug. Ik denk nog: ‘Waarom doe je dit nu?’ en dan realiseer ik me dat ik in bed lig, droom en de hand van mijn vrouw vasthad. De wekker is gegaan en zij staat gewoon op. Ik vertel haar wat ik heb gedroomd, en ze zegt nog slaapdronken: ‘Ik wil geen infuus!’

Ik blijf nog even nadoezelen en realiseer me dat de droom het gevolg is van een erg onrustig en druk werkweekend. Op zaterdag en zondag twee uur eerder begonnen dan volgens het rooster zou moeten, en maandag was het helemaal ‘feest’.

Op mijn PDA heb ik totaal 13 uur en vijf minuten werktijd geboekt voor die dag. Om kwart voor acht ’s ochtends naar een cliënt omdat de dagdienst eigenlijk teveel zorg moet leveren, vervolgens naar het tweewekelijkse overleg dat tot na 13.00 uur duurt. Naar huis, boodschappen doen en even rusten.

Om kwart over drie de telefoon: mijn collega van de dagdienst. Er zijn drie pijnpompjes op te starten vandaag, en of ik wat eerder kan beginnen. OK, het is handig dat het eerste pompje in mijn woonplaats moet worden gestart. Even na vier uur ben ik weer thuis. Vijf minuten later de telefoon: mijn collega, die vaststaat in de file. Of ik  – wederom in mijn woonplaats –intraveneus een antibioticum wil toedienen. Dan kan zij de eerste afslag nemen en doorgaan met haar andere werk.

Dus ik het infuus aangesloten, snel weer terug naar huis, wat eten en dan weer terug naar de cliënt om het infuus af te koppelen. Vervolgens doorgewerkt tot na elf uur ’s-avonds. Gelukkig geen telefoontjes gehad verder, maar wel om 08.00 uur mijn collega van de dagdienst overdragen en nog medicijnen bestellen voor een cliënt.

Ik heb eigenlijk nooit last van werkdruk. Natuurlijk, de ene dienst blijft je wat langer bij dan de andere, maar ik droom nooit over mijn werk.  Volgende week in het overleg met onze leidinggevende maar weer eens benadrukken dat er echt wat moet worden gedaan aan de werkdruk en dat de formatie moet worden aangepast… Ik ben benieuwd!