Gastblog Janneke: ‘Ik ga staken omdat de omstandigheden onwerkbaar zijn’

Janneke Vos is verpleegkundige op de afdeling traumatologie van het VUmc. Ze gaat dinsdag staken. Het loonbod van 3,5% lijkt heel wat, zegt ze, maar het is niet eens inflatiecorrectie.

Samen met heel veel collega’s doe ik dinsdag mee aan de acties in de umc’s. Een heel moeilijke keuze vond ik het niet, want de omstandigheden waaronder mijn collega’s en ik in het VUmc moeten werken is niet houdbaar.

Collega’s die normaal op hun afdeling 22 bedden kunnen bemensen, kunnen er nog maar twaalf tot vijftien draaien vanwege het personeelstekort. Oudere, kwetsbare patiënten moeten langer wachten op hun heup-ok. Ze liggen met pijnstilling in bed te wachten, met soms een delier tot gevolg.

Een nieuwe cao is dé manier om het tij te keren en de arbeidsomstandigheden in de academische ziekenhuizen te verbeteren. Maar de NFU heeft een eindbod gedaan dat wat mij betreft geen enkel recht doet onze inspanningen.

En er spreekt geen solidariteit uit, want een kleine groep met onder meer verpleegkundigen, krijgt er 3,5% bij. En de rest maar 1%. Je zou kunnen zeggen dat de grote groep de loonsverhoging van die minderheid betaalt. Bovendien is de verhoging ook nog eens over drie jaar verdeeld, dus die komt niet eens boven de inflatie uit. Uiteindelijk gaan we er dus allemaal op achteruit.

Door deze verdeel en heers-methode van de werkgevers bereiken we niet wat we uiteindelijk met z’n allen willen, namelijk betere werkomstandigheden en betere zorg. Zo staan er in het eindbod nog meer zaken die niet geregeld worden: over de pensioenen, de aanpak van de werkdruk, de zware beroepenregeling of duurzame inzetbaarheid.

Het is een utopie om te denken dat het personeelstekort met dit loonbod is opgelost. Ik zie zelfs het tegenovergestelde gebeuren: mensen zijn er zo boos over dat het voor hen het laatste zetje is om te kiezen voor een baan buiten de zorg.

En ja, ik vind een zondagsdienst draaien op een doordeweekse dag ook een zwaar middel. Het zwaarste zelfs dat we tot onze beschikking hebben. Maar als we dit nu laten gebeuren dan zitten we straks met een nog veel groter probleem, omdat het personeel op een gegeven moment gewoon op is. Dan is er niemand meer om zorg te verlenen en zitten we met nog veel grotere problemen.

Dit gaat niet alleen over ons, maar ook over de zorg die we zo graag willen leveren. Ja, op de korte termijn lijkt 3,5% leuk, maar voor de langere termijn lost het niets op. Ook de 675 miljoen die nu vanuit Den Haag voor de zorgsalarissen is vrijgemaakt, gaat dat niet veranderen. Het is een goede eerste stap, maar echter verbetering krijgen we alleen als we duurzame afspraken maken in de cao. En dáárom doe ik dinsdag mee aan de acties in mijn umc.

Janneke Vos is verpleegkundige op de afdeling traumatologie van het Amsterdam UMC, locatie VUmc. Ze is ook vakbondsfunctionaris voor de FNV.