Toch staken?

12 mei dit jaar verzamelden een bult verpleegkundigen en mensen die zich daarmee verbonden voelden zich op Het Plein in Den Haag. Gewapend met petities (11.897 mensen vroegen om een parlementaire enquête naar de effecten van de marktwerking in de zorg) stonden zij in rijen opgesteld in hun uniformen, roepend dat zij het anders wilden.

Terwijl Balkenende chocola at met verpleegkundigen van de dag, eisten actievoerders dat de politiek zijn verantwoordelijkheden nam. In mijn ziekenhuis werden ondertussen luxe gebakjes geserveerd. Aan patiënten, maar dit jaar ook aan verpleegkundigen (vorig jaar waren ze vergeten ook gebak te bestellen voor de plegen). We merkten niks van de actiebereide menigte in Den Haag.

Vandaag is het 16 mei, vier dagen later. Hoe is het afgelopen en wat is er bereikt? Hoeveel plegen doken op? Hoeveel mensen steunden hen? Hoe groot was het oppervlak wit in Den Haag? Ik google ‘Zorgcrisis’, maar vind alleen maar berichten van de plannen, niks van de resultaten. Ook Nursing was er niet bij. Althans, ik vind er niets over terug. Alleen Jos blogt over zijn persoonlijke zorgen, die overeenkomen met die van actieleider Irene Hadjidakis.

Heeft al het actievoeren zin gehad als het journaal er niets over bericht? Kennelijk beefde Nederland niet onder ons boegeroep. Mijn actieleider schrijft in haar nieuwsbrief dat Groen Links en de SP hebben toegezegd dat ze aan het werk gaan voor een parlementaire enquête. En ook de Abvakabo FNV heeft onze vraag opgepakt. ‘Er zit iets goeds aan te komen,’ bericht Hadjidakis. Ik wacht af met ingehouden adem.

Maar of ik dat ga overleven…