Werkdruk: wel/niet

Ik ging even zitten op de bank; werd wakker om half tien. Bedtijd, bedacht ik opgelucht. Op bed sliep ik verder. Tot de wekker om acht uur ’s ochtends iets riep over nóg een dagdienst. Ach, dacht ik, zo gek als gister kan het niet worden. Die man die plotseling overleed, doet dat vandaag niet opnieuw.

Saturatie

Met hernieuwde moed startte ik mijn dag. Ik las twaalf mappen en begon daardoor iets te laat aan mijn medicijnen. Het pillendelen ging verrassend vlot. Vandaag kwam alles goed. Toen meldde mijn collega zich. Een mevrouw op kamer drie werd onwel. Zweten, bleek, lage bloeddruk en saturatie. Actie dus. De collega redde zich. Maar ik moest seniorend een vinger aan de pols houden. Hij rende met ventimask, lasix, prednison. Ik keek mee en dubbelcheckte.

IC

Onder het paraferen, klopte een arts op de deur van de medicijnkamer. Of ik visite kwam lopen? ‘Natuurlijk!’ lachte ik gemaakt ontspannen. De statuskar werd voorgereden. Ik schraapte mijn keel. Een blauwe patiënt stapte het toilet uit. Ik begeleide de man terug naar zijn bed en checkte zijn saturatie. Zestig, maar gelukkig was de dokter vlakbij. Ik rende met ventimask en lasix. De dokter belde de intensive care. Ik rende nog wat rond het bed heen en weer. En toen rende ik met bed naar de IC. Ik installeerde en rapporteerde. Toen rende ik terug naar mijn drukke afdeling. De secretaresse verwelkomde mij met open armen: ‘Sandra, spoedopname.’

Dienst

Het was vrijdagavond. Wederom kroop ik vroeg op bed. Op zaterdag werd ik verontrust vóór de wekker al wakker. Met lood op mijn trappers fietste ik traag naar het werk. Daar gingen we weer.

Maar, de drukte bleef uit. Ruim voor de dienst voorbij was, mocht ik naar huis. Dezelfde patiënten en collega’s, maar een compleet andere sfeer. Hollen of stilstaan, dat is wat ik doe.

Herken je dat: hollen of stilstaan?