3 vragen over leren stoppen met rennen

Thomas Groen is gestopt als verpleegkundige en coacht nu andere verpleegkundigen om beter voor zichzelf te zorgen. Hij maakt zich zorgen over de toenemende druk op verpleegkundigen.

Hij startte tijdens de eerste coronagolf de actie #lachmetjeogen en schreef een gastblog over zijn werk als verpleegkundige tijdens die eerste coronapiek.

1 Waarom deze overstap?

‘Het vak voelde als continu pleisters plakken: wel de insuline ophogen van een patiënt met diabetes, geen nadruk op gedragsverandering. De regie ligt bij de patiënt, enerzijds goed, maar als diegene niet weet waarover regie nodig is, wordt het net Bambi op ijs.

Ondertussen zag ik als praktijkopleider veel verpleegkundigen die moeite hebben hun grenzen aan te geven. Toen ik vorig jaar september door nachtdiensten migraine kreeg, besloot ik te gaan voor waar ik zelf echt gelukkig van word: zorgverleners coachen zodat ze het leven kunnen leiden dat ze zelf willen, zodat ze niet meer voortdurend aan de verwachtingen van anderen willen voldoen.’

2 Wat zouden verpleegkundigen moeten veranderen?

‘Ik hoop dat verpleegkundigen leren stoppen met rennen. Veel verpleegkundigen die erdoorheen zitten vragen op de werkvloer wel om mentale ondersteuning, maar blijven zich thuis vaak inspannen voor hun omgeving.

Een vermoeide verpleegkundige die haar diensten kan overdragen aan collega’s voelt zich vaak verplicht om later weer diensten van die collega’s over te nemen, omdat ze zich schuldig voelt. Dan is er nog steeds geen rust.’

3 Wat raad je aan?

‘Je grenzen natuurlijk op de werkvloer aangeven, en je niet bezwaard voelen een collega te vragen een dienst over te nemen. Minstens zo belangrijk: ook thuis goed voor jezelf zorgen. Veel verpleegkundigen zijn altijd degenen die voor hun vrienden klaarstaan, ook als ze het zelf ontzettend druk hebben.

Toch weer een berichtje sturen om te vragen hoe het gaat, zelfs als niemand van zich heeft laten horen, waardoor ze minder ruimte voor zichzelf hebben. Ga voor jezelf na waar jij rust en geluk in vindt, dat is namelijk ook verpleegkundig leiderschap.

Doe je dat niet, dan val je mogelijk uit en kunnen je patiënten niet meer op je rekenen. Als je niet weet wat je nodig hebt om tot rust te komen, vraag het iemand die jou al goed kent. Probeer in ieder geval letterlijk te stoppen met rennen en minder op je telefoon te zitten.

Misschien vaker wandelen in de natuur, misschien meditatie, wat werkt is heel persoonlijk. Op de werkvloer zou een buddysysteem welkom zijn: iedere verpleegkundige die met een andere verpleegkundige deelt hoe het echt met haar gaat.’

Thomas Groen deelt zijn inzichten in een podcastserie en in webinars, zie thomasgroen.nl.