Nieuwe trend: coaches die verpleegkundigen moeten helpen hun werkgeluk te hervinden. Gaat dat helpen, vraagt Barbara zich af, of kan het ook anders? Daar heeft ze wel wat ideeën voor.
Persoonlijk word ik erg moe van alle coaches die de laatste jaren overal opduiken. Het schijnen er meer dan honderdduizend te zijn in Nederland. Een wildgroei aan, vaak zelfbenoemde ‘experts’ op allerlei gebieden. Talentcoaches, afvalcoaches, manifestatiecoaches, vruchtbaarheidscoaches of mindsetcoaches. Er wordt heel wat afgecoacht in ons land. En om het nog leuker te maken zijn er zelfs coaches die coaches coachen.
Natuurlijk kunnen mensen baat hebben bij bijvoorbeeld een lifestylecoach. Als het je maar niet lukt om een gezonde levensstijl aan te nemen, kan het fijn zijn als iemand je daarbij helpt. Al dan niet voor een hoop geld. Er zijn zelfs zorgverzekeraars die zo’n coach vergoeden. Beter voorkomen dan genezen (lees: betalen).
Nu las ik dat er ‘gelukscoaches’ zijn losgelaten op ons: zorgpersoneel. Want er scheelt iets aan ons werkgeluk, schijnt het. Het ziekteverzuim moet omlaag en ons werkgeluk omhoog. Blijkbaar kan een coach daarvoor zorgen.
Ik klink misschien wat cynisch. Maar vraagt niemand zich dan af waardóór er zoveel ziekteverzuim in de zorg is? Structureel op je tenen moeten lopen om alle ballen in de lucht te houden maakt je moe.
En als je moe bent kun je minder verdragen. Een burn-out ligt vervolgens op de loer. En zoals ik al zei: voorkomen is beter dan genezen. Er wordt veel van verpleegkundigen gevraagd. En we vragen ook veel van onszelf.
Gaat een coach ons leren nóg flexibeler te worden? Gaat een portie zelfreflectie ons gelukkiger maken in ons werk? Ik denk het niet. Verpleegkundigen hebben niet nóg meer mensen langs de waterkant nodig die ons willen leren zwemmen. Het wordt tijd voor een reddingsboot.
Wat maakt ons een blije verpleegkundige? Dat zijn bijvoorbeeld dingen als een flexibel rooster, meer personeel en meer waardering. Werken in een fijn en veilig team en groeimogelijkheden, dáár worden we pas gelukkig van.
En laten we niet vergeten op elkaar te letten. Vraag eens wat vaker aan een collega hoe het écht met hem of haar gaat. Stuur eens een kaartje naar een collega die privé even niet zo lekker zit. Draag bij aan een positieve sfeer op jouw werkplek. Laten wij elkaars coach zijn.
Als al die voorwaarden er nu eens zouden zijn, ging iedereen weer huppelend naar zijn werk!
Barbara van Ede is medium-careverpleegkundige in een umc. Ze schrijft over haar werk bij de patiënt en wat haar zoal opvalt in de zorg. Volg haar ook op Instagram: @Zal_me_een_ zorg_zijn
Geweldig Barbara!! Precies dit!