Blog Kim: ‘Ik ben geslaagd! Maar wat nu?’

Kim heeft haar mbo-v-diploma in de pocket. Daarmee heeft ze haar einddoel bereikt, ze is eindelijk verpleegkundige en ze kan aan het werk! Toch?

De droom ‘verpleegkundige zijn’ had ik al jaren diep van binnen, maar ik schreeuwde hem nooit van de daken. Ik was er voorzichtig mee, omdat het voor mij een lange weg was. Ik begon immers op niveau 2. Ik ben dan ook ontzettend trots dat ik nu ben geslaagd voor de mbo-v en, zoals ik in mijn vorige blog schreef, wilde ik zo snel mogelijk op zoek gaan naar een baan. Na het voltooien van drie mbo-opleidingen was ik wel een beetje klaar met dat leren, dacht ik. Ik ben inmiddels 23 en ‘in mijn hoofd’ ga je dan wel werken, settelen, op jezelf wonen.

Toch bleef ik de afgelopen weken twijfelen. Maakte ik wel de goede keuze? Want er kriebelde ergens heel ver weg nog iets: de stiekeme wens om ook nog hbo-v te gaan doen.

Hierin spelen verschillende aspecten mee. Veel ziekenhuizen willen in de toekomst zoveel mogelijk hbo-opgeleide verpleegkundigen. Dit viel mij ook op tijdens mijn stage op een chirurgische afdeling in een ziekenhuis. Er waren altijd wel collega’s bezig met de hbo-v in BBL traject of met een specialisatie op hbo-niveau. Er werd continue in de gaten gehouden welke collega’s interesse hebben in zo’n opleiding.

Daarnaast ontdekte ik tijdens de mbo-v bij het keuzedeel: ‘Doorstroom mbo naar hbo’ – die ik eigenlijk alleen volgde omdat er verder niet zoveel was – dat ik onderzoek doen op hbo-niveau en EBP erg boeiend vind. Het ging me bovendien best goed af!

Waarom wilde ik dan toch niet naar het hbo? Als ik heel eerlijk ben, weet ik dat dit eigenlijk voortkomt uit angst. De angst dat hbo te hoog gegrepen is voor mij. Hbo is toch wel andere koek dan het mbo. Het onderzoek doen, het schrijven van veel verslagen, die extra verantwoordelijkheden. Zou ik dat wel aankunnen? Ook twijfelde ik of ik niet te oud was om nog 3 jaar te gaan studeren.

Om het voor mezelf helder te krijgen, praatte ik er met veel mensen over. Mijn zwager en een aantal vriendinnen die ook de overstap van mbo en hbo hebben gemaakt. Met collega’s van mijn huidige stageplek. Zij keken me raar aan als ik zei dat ik mezelf te oud vind om nog aan een driejarige opleiding te beginnen want: ‘Je kunt nog lang genoeg werken.’

Ook met mijn ouders had ik het erover. Fijn om te weten dat zij in beide keuzes helemaal achter mij staan: of ik nou hbo ga doen of niet. Mijn moeder zei dat ik het altijd kan proberen. En als het niet lukt is dat ook helemaal niet erg. Dan heb ik immers drie prachtige diploma’s.

Ik dacht terug aan het gesprek met de docent na de presentatie van mijn onderzoek. Zij gaf aan dat het onderzoek mij (en

medestudent) goed af ging. Dat ik gedreven ben en de lat erg hoog voor mijzelf leg, waar ik in het onderzoek soms ook tegenaan liep.

En dan toch weer die gedachte of ik het wel kan… Maargoed, daar kom ik maar op een manier achter: het gewoon proberen. Dus…. Ik had het zelf totaal niet meer verwacht, maar ik heb me aangemeld voor de hbo-v!

Ik heb er ontzettend veel zin in maar natuurlijk ook een beetje gezonde spanning. En ik houd de wijze woorden van mijn moeder in het achterhoofd: ik ga ervoor en als blijkt dat het niet haalbaar is, heb ik het in ieder geval geprobeerd. Zelf heb ik inmiddels de ervaring dat als je er echt voor gaat, je heel veel kunt bereiken.