Zoals ik al in mijn vorige blog aangaf, maken wij op onze school gebruik van competentiegericht onderwijs (CGO). Een methode waarbij zelfstandigheid en samenwerking vereist zijn.
Ik vind dit aan de ene kant een goede methode want je leert plannen, je oriënteren, samenwerken en reflecteren. Maar toch. Zeker in de eerste maanden krijgen de leerlingen te veel verantwoordelijkheid. De grote meerderheid is pas zestien jaar en komt net van het vmbo.
Op het vmbo wordt vier jaar lang klassikaal les gegeven en begeleidt de mentor je intensief daar waar nodig is. Ook werden onderwerpen uitvoerig besproken in de lessen. En moest je om de zoveel tijd een toets maken over de behandelde onderwerpen en om je huidige kennis te toetsen.
Na het vmbo begon ik met het mbo-v in Groningen. Hier werd nauwelijks klassikaal les gegeven, sterker nog: je begint direct met oriënteren, plannen en reflecteren. Het is erg wennen de eerste maanden. In mijn subgroep ging geregeld wat mis in de samenwerking, planning, reflectie en het maken van afspraken. Zo hadden wij met ons groepje al de ziektebeelden Parkinson en Alzheimer behandeld, maar na twee maanden wisten we er eigenlijk maar weinig over. Dit kwam mede door een verkeerde oriëntatie en planning. Zo hebben we informatie gehaald van de verkeerde sites, en gebruikten we de verkeerde boeken.
Maar eigenlijk vind ik dat het niet aan de leerlingen te wijten is. Want we leerden met een voor ons onbekende leermethode. Het was verstandiger geweest om ons in de eerste maanden vaker te begeleiden en naar mate de maanden verstreken steeds meer zelfstandigheid te geven. Op die manier hadden we met meer gemak aan de methode kunnen wennen.
Kortom, veel leerlingen van het mbo-v moeten de stap van relatief veel begeleiding (vmbo) naar weinig (CGO) maken. En ik vind die drempel te hoog. Qua zelfstandigheid en samenwerking.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account