De cysto of de suprapubis?

Ik verheugde me er enorm op, omdat ik eindelijk het vakgebied AGZ in kon waarop ik al twee jaar had gewacht. Hieraan voorafgaand liep ik stage in een verpleegkliniek en de psychiatrie.

Na een inwerktijd van een week of twee had ik al snel door hoe het reilde en zeilde op de afdeling. Het rapporteren ging mij goed af. Ik kon hoofd- en bijzaken goed onderscheiden.

Wat ik moeilijk vond in het begin, was het lezen van de rapportages. Ik begreep niet direct alle medische terminologie en ook waarom er bepaalde onderzoeken op de planning stonden was voor mij nog een vraagteken.

In het zorgplan van een meneer stond beschreven dat de suprapubis iedere dag gecontroleerd moest worden. Wat heb ik me lang afgevraagd waarom de cysto dan ook gecontroleerd moest worden. Stiekem begreep ik er niks van.
Zo heb ik me ook veel te lang afgevraagd onder welke medicijngroep Panadol viel.

In de beginsituatie is alles moeilijk, maar ik vraag me dan af of dit zaken zijn die eigenlijk onnodig moeilijk worden gemaakt. Kunnen er nu niet simpele afspraken worden gemaakt over het gebruik van één en dezelfde termen.
Ok, dat je Normison in de medicijnkast bij de T moet zoeken en Voltaren bij de D, wist ik allang van eerdere stages.

Toch is dit op zich een raar fenomeen. Waarom gebruiken doorgewinterde verpleegkundigen altijd een andere naam? Even moet ik denken aan het programma  ’10 voor taal’ waarin kandidaten in de finale zo snel mogelijk het juiste synoniem bij het woord moeten zoeken. Het zou misschien veel tijd besparen voor leerlingen hier goede afspraken over te maken op een afdeling.

Al schrijvend denk ik nu, eigenlijk is het toch wel leuk om door middel hiervan mijn eigen leerlingen te toetsen op hun kennis. Niet alleen hun kennis, maar ook hun improvisatie.

Wat vinden jullie van al die woordspelingen in het ziekenhuis? Heeft Freud toch nog invloed op een afdeling door de verpleegkundige te beïnvloeden in hun onderbewuste of kijkt de verpleging gewoon te veel naar ’10 voor taal’?