Iets goed doen, wie vindt dat nou niet leuk? Het is gewoon prettig om resultaat te zien van je werk. Ook mij geeft het voldoening, maar soms ben ik iets te enthousiast.
Neem nou vorige week. Ik had al een aantal diabetespatiënten op het spreekuur gehad en van hun labwaardes werd ik alleen maar vrolijk. Niet dat al die labwaardes te danken zijn aan mij, maar natuurlijk ook aan de patiënt zelf, de dokter, de samenloop van omstandigheden en soms zelfs aan het jaargetijde. Met goed weer komen mensen vaker buiten, bewegen ze meer en voelen zij zich beter.
De laatste patiënt die dag, een pientere, vlotte dame van 95. Haar gemiddelde bloedsuiker betrof 7.5. Iets te hoog, dacht ik bij mezelf. Ik ging na wat de balans tussen voeding en bewegen was bij mevrouw. Ze deed het goed, vond ik. Maakte regelmatig een wandelingetje met de buurvrouw en ze had ook meer balans gevonden in haar voedingspatroon, hoewel ze nog iets te flink was.
Aangezien mevrouw nog goed mobiel was zonder rollator vroeg ik me af of ze niet van die drie keer in de week wandelen, een dagje extra een blokje om kon gaan. En of ze niet van die chocolaatjes minder calorierijke tussendoortjes kon maken. Mevrouw deed erg haar best om een gezonde levensstijl te hanteren en daarom wilde ik haar door nog enige aanpassingen in haar levensstijl van de medicatie afhouden.
‘Maar juffrouw, een extra wandelingetje wil ik wel maken, maar die paar chocolaatjes kunt u me toch niet onthouden op mijn leeftijd?’ En op dat moment wenste ik dat een luikje in de grond openging waar ik doorheen kon zakken. Die arme dame van 95 jaar. Tsja ze zag er ook nog zo goed uit.
Zo zie je maar weer dat enthousiasme in je werk soms te veel van het goede kan zijn.
Hebben jullie ook wel eens van die situaties waarbij je het liefst door de grond zakt. Maak jij ook wel eens blunders waar je achteraf hartelijk om kunt lachen?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account