Gastblog: ‘Personeelstekort? Geef herintreders een kans’

De 49-jarige Rianne wil na 16 jaar dolgraag weer aan de slag in het ziekenhuis, maar dat is niet makkelijk. ‘Voor verpleegkundigen die er lang uit zijn geweest is er geen passende oplossing.’ Voor Nursing schreef ze een blog.

Toen ik begin jaren 90 mijn diploma haalde, werkte ik eerst ruim 12 jaar in het ziekenhuis. Hier moest ik helaas mee stoppen toen ik langdurig ziek werd na de geboorte van mijn dochter. Toen het beter ging, ben ik langzaam weer aan de slag gegaan in de thuiszorg met een nulurencontract. Bewust, zodat ik zelf mijn dagen en tijden kon plannen.

Na een aantal jaren in de thuiszorg te hebben gewerkt dacht ik steeds vaker terug aan mijn tijd in het ziekenhuis. Dus toen ik een vacature zag in het plaatselijke ziekenhuis solliciteerde ik meteen. Helaas bleek al snel dat ik hier maar voor 8 uur per week terecht kon, of voor 24 uur of meer. Aangezien 24 teveel is werd het 8 uur. Het was niet veel, maar ik was helemaal in mijn nopjes. Ik vond het fantastisch om weer in het ziekenhuis te werken!

Al snel bleek dat ik er écht lang uit was geweest. Er was enorm veel veranderd. En omdat ik maar 8 uur per week werkte kreeg ik geen routine en was ik erg onzeker. Toch werd op een gegeven moment beslist dat ik na een halfjaar werken – wat in mijn geval dus effectief ruim drie weken was – verantwoordelijke diensten moest gaan draaien. Maar ik voelde mij hiervoor totaal nog niet bekwaam. Ze vonden dat ik het maar gewoon moest proberen en ik zou het echt wel kunnen. Ik was bang om fouten te maken. Ik wilde kwalitatief goede zorg verlenen, en voelde me totaal nog niet zeker na drie weken werken – ik was er 16 jaar uit geweest!

Dit gaf heel veel stress. Thuis was ik alleen nog maar bezig met mijn werk in het ziekenhuis en aan het bedenken wat er allemaal mis kon gaan. Dit was een ongezonde situatie en ik kon zo niet doorgaan. Ik nam ontslag. Daarna heb ik een ander ziekenhuis in de buurt gebeld, de situatie uitgelegd en gevraagd hoe het daar ging. Maar daar hadden ze hetzelfde verhaal. Dat er wordt verwacht dat je na een korte inwerkperiode je verantwoordelijke diensten moet kunnen doen.

En dat is dus mijn frustratie. Ik ben ontzettend enthousiast en gemotiveerd om te herintreden in het ziekenhuis. Maar ik krijg simpelweg niet de mogelijkheid om goed ingewerkt te raken en routine op te bouwen.

Er zijn zoveel tekorten in de zorg. Voor pas-gediplomeerden zijn er traineetrajecten, er wordt actief geworven om mensen zich te laten omscholen. Maar voor verpleegkundigen die BIG-geregistreerd zijn en er lang uit zijn geweest is er geen passende oplossing. En dat is jammer want deze verpleegkundigen hebben vaak al ervaring en kun je met wat begeleiding direct inzetten. Ik vind dat een gemiste kans.

Momenteel werk ik weer met veel plezier in de wijk maar ik mis de hectiek en de verpleegtechnische handelingen uit het ziekenhuis. Ik ben benieuwd of meer collega’s tegen dit probleem aanlopen. Ik hoop echt dat werkgevers met een oplossing komen om ook deze groep verpleegkundigen een kans en vooral de tijd te geven om te herintreden. Zodat we er met zijn allen voor kunnen zorgen dat de patiënt de zorg en aandacht krijgt die hij nodig heeft. En dat de verpleegkundigen niet door de hoge werkdruk afhaken maar weer met veel plezier hun werk kunnen doen omdat er voldoende gekwalificeerd personeel is.