Ouderenzorg is onaantrekkeljk

Ik krijg dubbele gevoelens van het lezen over ouderenzorg-mijdende studenten. Ik heb immers ook het ziekenhuis verkozen boven het verpleeghuis. Omdat het sneller wisselt, verandert, verrast. Maar ik heb zeer genoten van mijn stages en vrijwilligerswerk in een verpleeghuis. De diepe band die je krijgt met je zorgvrager daar, vond ik een zeer verrassende ervaring.

Vergis je niet, ook het ziekenhuis ligt vol 70-plussers. Behalve misschien op de kinderafdeling. Maar ik spreek de hele dag met die ‘oudjes’ en mijn hemel, wat kunnen ze mooi vertellen. De ouderen die ik verzorg, hebben oorlogen overleefd en angst in de ogen gekeken zonder bungy-jump. Ze hebben honger gekend en diepe zorgen. Achter elke grijze haar, gaat een voormalig jonge man of vrouw schuil. Misschien waren ze ook wel verpleegkundige. Of directeur of verzetsstrijder.

Deze afdankertjes van de maatschappij, de oudere mens, hebben voor ons de wereld gemaakt. Zodat wij nu zonder zorg en in alle vrijheid kunnen kiezen, bijvoorbeeld over opleiding en werk. En terwijl wij verstrikt raken in alle keuzes die we van ze kregen, weten zij allang beter.

Bovendien ben jij, lieve student, de oudere van de toekomst. Denk daar eens over na. Zij waren jou, jij wordt hen. Deze levenservarenen zijn jou, met veel meer ervaring en kennis. Zou je ze spreken, dan zou je het weten. En dan zou je de stille, koppige man van kamer 6 horen over de liefde van zijn leven. Hij spreekt zachte woorden, maar ze raken je keihard. Over passie, trouw, liefdesbrieven, kinderen krijgen. En kanker. En dan over afscheid nemen en leeg leven. Maar de man is nog niet klaar. Net als zijn leven. Vorig jaar ontmoette hij opnieuw zijn lagere schoolliefde. Na 12 trieste, stille jaren, is hij nu weer verliefd en 16, vertelt hij.

Lieve (mbo-)student, beste aanstaande grijsaard, je voelt het niet, maar je klok tikt razendsnel. Ik was ook gister 18. Maar vandaag ben ik 32 en morgen waarschijnlijk 56. Net als jij die nu nog twijfelt over spijkerbroeken en werken in de (ouderen)zorg. Morgen ontmoet je je grote liefde, overmorgen groeit je leven met vrienden, mensen, kinderen, kennis. Een paar keer knipperen en je kunt er alleen nog maar over vertellen. Als je de juiste keuzes maakt, heb je straks prachtige verhalen. Dan maar hopen dat er iemand is die ze wil horen.