Praten mét de patiënt

Maar een ding hadden ze gemeen. Los van elkaar vertelden ze dat ze zich door verpleegkundigen en artsen voelden buitengesloten, toen zij in een ziekenhuis verbleven. Bijvoorbeeld toen de arts bij de patiënt kwam en aan de verpleegkundige vroeg: ‘Hoe gaat het met mevrouw Jansens knie?’. Terwijl de patiënt daar gewoon zelf lag. Dus eigenlijk werd er over haar gepraat in plaats van met.

Ik heb het zelf meegemaakt. Toen ik in het ziekenhuis lag vroeg de arts aan de verpleegkundige hoe het met mij ging terwijl ik er zelf bij lag. En dat voelt als patiënt best ongemakkelijk. Want je bent compleet afhankelijk van de artsen en de verpleegkundigen, en door die rare manier van doen wordt dat benadrukt. En ik vind dat vreemd. Want het gaat toch allemaal om de patiënt.

Ik denk wel dat ‘het praten over de patiënt’ meestal onbewust gebeurt. Tijdens mijn eerste stage heb ik mijzelf er ook wel eens op betrapt. Toen vroeg een collega in het bijzijn van een bewoonster of mevrouw haar thee had opgedronken. ‘Ja, dat klopt,’ zei ik. Tja, het zijn allemaal kleine dingen. Maar het houdt de patiënt wel bezig. Zij voelen zich er zich ongemakkelijk bij. En dat viel mij op tijdens de gastlessen.