Zuster Cruëlla

Iemand niet zo graag mogen of er de hele dag tegenop zien dat een bepaalde verpleegkundige je komt verzorgen: dat zijn bij mij twee verschillende dingen.
De patiënt die nog liever niet verzorgd wordt, dan verzorgd wordt door die ene zuster…

Ik probeerde te achterhalen wat de oorzaak was voor mevrouws uitspraak. Het bleek dat zuster Marian – natuurlijk een gefingeerde naam – tijdens de zorg erg hardhandig met haar omging. Blijkbaar zo erg dat mevrouw echt niet meer door haar verpleegd wilde worden.

Een kwetsbare patiënt. Oud, klein, rollatorafhankelijk en vooral niet dementerend! Ze krijgt zorg, daar moet ze maar blij mee zijn. Daarbij kan ze ook niet eens haar voorkeur aangeven qua zuster.
OK, voorkeur aangeven hoeft ook niet per se, vind ik. Maar dit is toch het andere uiterste! Dit kán toch niet!

Wat moet ik hiermee als verpleegkundig groentje, dacht ik. Moet ik dit melden bij de leiding? Want ik kan toch niet net doen alsof ik van niks weet. Of kan ik het beter gelijk met collega Marian oppakken en haar confronteren?

Ik voel me nu echt een leerling. Een leerling die nog niet goed weet om te gaan met dit soort situaties. Stel je voor dat ze er achterkomt dat ik het heb gemeld bij de leiding. Dat is geen prettig idee… En natuurlijk word ik daar later op afgerekend. Als leerling ben je nu eenmaal afhankelijk van anderen in het team, niet alleen voor je beoordeling maar ook voor je werkplezier en de mate waarin zij bereid zijn jou te helpen.

Zuster Marian direct aanspreken dan maar? Oei, dat lijkt me al helemaal ongemakkelijk. Zie je het al voor je… ik als leerling die een gediplomeerde moet aanspreken op haar gedrag. Ze ziet me aankomen… Nee, daar ben ik nog te onzeker voor.

Na lang wikken en wegen en met wat argumenten op een rijtje ben ik toch naar de leiding gestapt en ben blij dat ik dat gedaan heb.

Hoe zou jij reageren in zo’n situatie? Zou jij recht op de collega afstappen of naar de leiding gaan? Heb jij dit wel eens meegemaakt?