Waarschuwing voor verpleegkundige vanwege weinig overleg

Dat meldt het tuchtrechtcollege. De verpleegkundige werkt als praktijkondersteuner bij de huisarts. De patiënt gebruikte tot juli 2014 orale medicatie in verband met diabetes mellitus type 2. Dan blijkt dat zijn glucosewaarden zo hoog zijn, dat er wordt overgestapt op insuline. In de eerste instantie wil de patiënt hier niet aan, omdat hij dan wat zaken moet aanpassen in zijn leven. Uiteindelijk gaat hij overstag, en start hij met insuline. Na vier maanden –in november-  belt de begeleiding van de patiënt dat hij sinds drie weken minder ziet met zijn linkeroog. De patiënt gaat naar de oogarts, en in maart 2015 meldt de oogheelkundig assistent dat er sprake was van veel onduidelijkheid over het gebruik van oogdruppels. Ook is dan al duidelijk dat de patiënt de blindheid van het oog wijt aan de insuline.

De klacht

De patiënt verwijt de verpleegkundige dat de hem voorgeschreven insuline te snel werd opgehoogd, waardoor hij uiteindelijk blind is geworden aan zijn linkeroog. Voorafgaande aan het starten van de insuline heeft geen overleg plaatsgevonden met de oogarts, terwijl de verpleegkundige en de huisarts wisten dat de patiënt bij de oogarts in behandeling was. De verpleegkundige is hierin nalatig geweest, vindt de patiënt.

Standpunt verpleegkundige

De verpleegkundige vindt dat zij binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening is gebleven. Conform de richtlijn dient een patiënt bij starten van insulinetherapie binnen zes maanden door de oogarts te worden gezien. Omdat de patiënt al in behandeling bij de oogarts was, vond de verpleegkundige het niet nodig hierover te overleggen. Gelet op de bekende oogproblematiek is volgens protocol gekozen voor een lage dosering met een lage frequentie van het titreren van de insuline zonder bijspuitschema.

Verpleegkundige verslaglegging onvolledig

Het college merkt op dat uit de verslaglegging nauwelijks blijkt welke handelingen in de voorbereidingsfase zijn uitgevoerd. In het ‘Protocol instellen op insuline’ (oktober 2009) van de huisartsenpraktijk waar verweerster werkt, is op dat vlak een aantal aandachts­punten genoemd onder de kopjes voorlichting, instructie en verwijzing. Het college wil aannemen dat de verpleegkundige meer informatie heeft gegeven dan in het verslag is vermeld, maar kan niet vaststellen welke voorlichting en instructie precies aan de patiënt en zijn begeleider zijn gegeven en welke afspraken over het spuiten zijn gemaakt. De verpleegkundige had ervoor moeten zorgen dat dit in het verslag voldoende inzichtelijk werd genoteerd.

Uitspraak tuchtrechter

Vaststaat dat voor het starten van de insuline geen verwijzing naar of overleg met de oogarts heeft plaatsgevonden. De verpleegkundige heeft aangevoerd dat klager al onder behandeling van de oogarts was, zodat een verwijzing niet meer nodig was. Daarin kan zij echter niet worden gevolgd. ‘Doel van de geciteerde aanbevelingen is dat, voordat met de insuline wordt gestart, wordt bezien of een behandeling nodig is om (verergering van) oogklachten te voorkomen. Ook als juist is dat klager in de bewuste periode onder controle van de oogarts was, zoals verweerster stelt, wil dat dus nog niet zeggen dat geen overleg met de oogarts had behoeven plaats te vinden voordat met de insuline werd gestart’, aldus het tuchtrechtverslag. De conclusie is dat de klacht over het starten van de insulinetherapie zonder voorafgaand overleg met de oogarts gegrond is. Verweerster had de noodzaak van dit overleg als voor de diabeteszorg opgeleide verpleegkundige met gedelegeerde taken moeten onder­kennen. De verpleegkundige krijgt een waarschuwing.

Lees ook: Verpleegkundige die patiënt alcohol toestaat krijgt waarschuwing >>