Verpleegkundige Hilal Agbulut-Demiroz (30) werkt als zzp’er om werk en privé (moederschap) beter te kunnen combineren. Maar ze mist haar baan in het ziekenhuis wel.
Verpleegkundige Hilal Agbulut-Demiroz: 'Ik mis het werk in het ziekenhuis'.
Foto: Arno Massee
Reader Interactions
5 reacties
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account
Na 30 jaar onregelmatig werken is ook voor mij soms de koek op. Bij ons wordt wel rekening gehouden met medewerkers die kleine kinderen hebben sommige pas werkzaam in de zorg.
Helaas voor de medewerker die al 30 jaar werkt en nog 15 tot 20 jaar voor de boeg heeft geen privileges. Er zou wel iets in het CAO opgenomen mogen worden.
Ik heb het min of meer hetzelfde ervaren.
Helaas moest ook ik met pijn in mijn hart het ziekenhuis verlaten.
Toen ik 22 jaar geleden beviel van ons tweede kind, kon ik het onregelmatige werken in het ziekenhuis niet meer combineren met de zorg voor 2 kleine kinderen. Voor de oudste hadden we destijds een oppas maar zij stoptte er toen mee. Dagverblijven zijn op het platte land alleen door de weeks, overdag open en die tijden sluiten ook niet aan bij het reizen naar en van het ziekenhuis.
Kortom… ik ben in de wijk gaan werken. Hier mistte ik de uitdaging totdat ik jaren later meerdere rollen mocht gaan vervullen. Toen er een re-organisatie kwam…. hield dit op.
Doordat ook in de wijk al die werkgevers willen dat je onregelmatig werkt, ben ik aan het onderzoeken of er ander werk is, dat ik ook leuk vind om te doen. Het werken van avond-, weekenddiensten, zon/feestdagen maakt mij na 30 jaar ongelukkig. Ik ga me er depressief van voelen.
Ook hier hebben werkgevers geen boodschap aan. Iedereen MOET die onregelmatigheid maar op de koop toenemen.
Het is jammer dat werkgevers niet kijken naar wat je als verpleegkundige op je C.V. hebt staan en daar gebruik van maken en kijken hoe je ingezet kunt worden waardoor er een goed balans is tussen werk/diensten en je privé/psyche (in mijn geval).
Soms (moet) een van de twee een offer brengen als je kleine kinderen krijgt. Je kunt niet alles.
Maar jammer, is het wel.
Omdat ik als A-verplk opgeleid ben en nu dus z.g. niv 4 “ben” mag ik helaas vaak alleen aan het bed werken, ondanks mijn goede cv. Werkgevers willen mij allemaal graag hebben maar vergeten wel dat ik me snel verveel zonder extra uitdaging en dat ik na al die jaren ongelukkig word van de onregelmatigheid.
Jammer dat werkgevers niet beter bekijken hoe ze niv 4 verplk binnen kunnen houden!
Niets nieuws onder de zon helaas… Hierdoor destijds veel ervaren, fijne collega’s moeten zien vertrekken.
Wat goed van je dat je dit onder de aandacht brengt!
Ik ken je inderdaad nog uit het ziekenhuis als een betrokken en ervaren verpleegkundige was.En zul je zeker nog zijn.
Jammer dat je deze stap door het roosteren hebt moeten nemen.
Echt een tekort in flexibiliteit van Isala. Ik zag en hoorde het veel om mij heen. Ervaren verpleegkundigen, net klaar gestoomd met de leergang op hoog niveau. op de afdelingen binnen het Hartcentrum.
Maar helaas door niet mee te denken in de wensen van het team en individu valt het werken niet te combineren met het moederschap. Ontzettend jammer en ten kostte van kwaliteit, maar ook de onkosten die dit met zich mee brengt voor de organisatie. Er moeten wederom weer nieuwe collega’s voor worden ingewerkt en opgeleid. En dat inderdaad in deze tijd van zoveel tekorten.
Marielle
Ik denk dat dit ook één van de voornaamste reden is dat men stopt in de zorg. Het is een prachtig vak om uit te oefenen. Maar als moeder zijnde bijna onmogelijk om te combineren met kinderen als je geen back-up hebt. Bedrijven lijken niet mee te veranderen met de huidige tijd, verandering en vernieuwingen hierin. Ben ook van mening als zij hier beter op anticiperen, dat de aantrekkingskracht tot de zorg blijft maar ook zorgt voor personeelstoename in plaats van personeelstekorten.