Annemiek raakt gefrustreerd door het slachtoffergedrag van een cliënt. Het hoort bij het werk: soms is het omgaan met mensen vermoeiend. Gelukkig zijn daar de collega’s die helpen relativeren.
‘Ik ga niet meer naar Meneer Bélier,’ mopper ik in het werkoverleg. ‘Wát een vervelende kerel, ik ben er helemaal klaar mee.’
Meneer heeft diabetes en is moeilijk in te stellen. Plus een wond die slecht geneest waar we om de dag voor komen. Hij is nu drie weken in zorg. We merken allemaal dat hij ons erg veel energie kost. Niets en niemand deugt, alles komt door een ander en altijd is hij het slachtoffer. Nooit gaat er eens iets goed. Meneer zit vol negatieve vooroordelen die volgens hem ook nog eens allemaal uitkomen.
We doen allemaal ons best om meneer in te laten zien dat het allemaal zo slecht nog niet is. De wond heelt, al gaat het tergend langzaam.
Niet de mens is lastig, maar zijn gedrag. Dat heeft een oorzaak: angst, eenzaamheid, pijn, verdriet, lichamelijk ongemak, ziekte, nare ervaringen, een verkeerd verwachtingspatroon. Onze taak is er achterkomen wat die oorzaak is en daar mee aan de slag te gaan.
Verwacht geen pasklaar antwoord van cliënten op de vraag wat er werkelijk speelt. De zorgverlener is de professional die ervoor heeft geleerd. Zet dus je kennis en vaardigheden in. Verwacht ook niet dat je alles op kunt lossen. Dat je iedere cliënt kunt veranderen in een ‘model patiënt’: dankbaar, opgewekt en trouw in het opvolgen van onze adviezen.
Hoe ga je om met lastig gedrag? De oplossing zit vaak niet in het veranderen van de ander, maar van ons eigen gedrag. Luister, oordeel niet. Accepteer dat andere mensen anders in elkaar zitten dan jijzelf. Laat negativiteit niet binnenkomen, zorg dat je goed werk aflevert.
Deel de zorg, én je frustraties met collega’s. Lucht je hart als dat nodig is, in de beslotenheid van je team. Ga weer met frisse moed het volgende zorgmoment in, stel je verwachtingen niet te hoog. Zie ook de zaken die wél goed gaan. Ik beweer niet dat dit altijd lukt of makkelijk is, maar het helpt wel.
Natuurlijk ga ik weer naar meneer Bélier als hij in mijn route staat. Het zal waarschijnlijk nooit echt gezellig worden. Maar daar kom ik ook niet voor. Ik kom er als professional, daar heb ik voor gekozen. Meneer Bélier heeft niet gekozen voor het patiënt zijn.
En die wond? Die krijgen we wel dicht!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account