Ik kreeg ooit verkering met een lieve jongen. Hij ging HEAO-accountancy studeren. Ik HBO-v. Allebei hadden we na 4 jaar een HBO-diploma op zak. Alleen hij kon rekenen en ik verplegen.
Een accountant heeft een ingewikkeld en verantwoordelijk beroep. Niet een baan voor luilakken met een 9 tot 5 mentaliteit. Voor een accountant is er altijd een spoedfaillisement of belastingding, waardoor zij nogal eens later thuis komen dan gepland.
Natuurlijk krijgt een accountant goed betaald. Hij heeft een dure opleiding gevolgd en draagt vervolgens veel verantwoordelijkheid. Andermans geld en toekomst ligt in zijn of haar handen. Maar stel dat die klant vermoeid van het geld tellen ineens op de vloer zakt. Gaspend en cyanotisch zakt hij over de vloer… dan heeft de klant niet veel aan zijn dure accountant.
Ik ben verpleegkundige en weet niks van kasboeken en jaarrekeningen. Met mij aan je financiële zij zit faillissement je op de hielen. Grijp je echter door je geldzorgen naar je borstkas, dan is de redding nabij. Ik kan misschien slecht rekenen, maar ik kan prima reanimeren.
Het accountantsvriendje werd mijn man. Ik werd een zeer ervaren verpleegkundige. Hij verdiende veel, meer, meest. Van mij wil men binnenkort zelfs mijn ORT afpakken…
Twee mensen in één provincie. Twee HBO-diploma’s. Maar hij kan rekenen en ik heb daar niet zoveel mee. Ik zie zijn salarisstrookje en het mijne. Kennelijk is het meer waard om flink te kunnen goochelen met geld en belastingteruggaven, dan om levens te redden of veranderen. Tja.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account