Het is alweer een tijd terug dat het gebeurde: de onverklaarbare botbreuken van pasgeborenen. Eerst in het VUMC, later in het AMC in Amsterdam en het St.- Elisabethziekenhuis in Tilburg. Het was het gesprek van de dag.
Ook de media waren er vol van, want de berichten bleven elkaar opvolgen.
Vorige week verscheen er een artikel over de nieuwe ontwikkelingen hierover: het blijkt dus dat baby’s zomaar botbreuken kunnen oplopen, bijvoorbeeld door medicatiegebruik.
Uit onderzoek op een dikke 150.000 pasgeborenen blijkt dat 0,74% een botbreuk had en dat daarvan zo’n 20% onverklaarbaar was. Waarom dan toen al die ophef, zou je haast zeggen. Misschien omdat de gevallen zo snel na elkaar volgden en er voor geen enkele een verklaarbare oorzaak was?
Want het hele verhaal blijft nog dubieus: het kindje uit Amsterdam blijkt door medicatie inderdaad broze botjes te hebben ontwikkeld, over het kindje in Tilburg is bekend dat het geen ‘opzettelijke’ breuk was en de oorzaak van de breuken van de kindjes uit het VUMC wordt nog onderzocht.
Toen het in oktober gebeurde werkte ik net op de afdeling en iedereen sprak erover. Stel dat er een tweede Lucia de B. was, of stel je voor dat de ouders… Genoeg reden voor ons ziekenhuis om de beveiliging op de couveuseafdeling wat aan te scherpen. Ze vonden dat ze niet voorzichtig genoeg konden zijn, nu het steeds ‘dichterbij’ kwam.
En zo kwam er een toegangsdeur waar je alleen met je pasje naar binnen kon en ouders en familie aan moesten bellen. Cameratoezicht was er boven bijna elk wiegje al met ons baby-online programma (ouders kunnen hun kroost via webcam of mobiele telefoon op ieder moment van de dag bekijken). De vraag is of het iets geholpen zou hebben?
Wat denk jij: zou de beveiliging in een ziekenhuis nog strikter moeten zijn om de patiënten te beschermen?
En heeft jullie ziekenhuis maatregelen genomen toen dit nieuws bekend werd?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account