Hanneke Ikking is verpleegkundige en mantelzorger van haar dementerende moeder. Zij schrijft over haar ervaringen met de thuiszorg en de verpleeghuiszorg.
Deze week was er een familieavond georganiseerd in het huis waar mijn moeder woont. Vorig jaar heeft het huis meegedaan aan het verplichte cliënttevredenheidsonderzoek en naar aanleiding van de uitslag is er op sommige onderdelen een verbeterplan gemaakt. Dit verbeterplan werd gepresenteerd aan de contactpersonen van de cliënten die, net als mijn moeder, lijden aan een vorm van dementie. Voor deze presentatie was de communicatieadviseur uitgenodigd die de afgelopen maanden communicatietraining heeft gegeven aan de medewerkers van de etage waar mijn moeder woont. Er waren vijf hoofditems uit de resultaten van het onderzoek gehaald, die op vijf flip-overs waren geschreven. De contactpersonen van de bewoners konden per onderwerp met gele stickers hun belangrijkste suggesties of problemen op de borden plakken. Het schrijven en heen en weer lopen naar de flip-overs, opplakken en lezen wat anderen geschreven hadden leidde tot een interactieve bijeenkomst. Andere keren werd vooral geklaagd en werden de reacties op klachten slechts geconsumeerd.
Eén van de vijf hoofditems was ‘verzorging’. Dit leidde tot vragen over hoe vaak de bewoners geholpen werden met wassen/haar wassen etc. En wat als een bewoner zich niet wilde laten wassen, wat gebeurde er dan? Ik had op die flip-over een gele sticker geplakt met ‘bewonersgerichte zorg’. Op de vraag wat ik daarmee bedoelde vertelde ik dat ik al een aantal keren aan de evv’er en aan de teamleider heb gevraagd om vaste medewerkers op de woongroepen te plaatsen. ‘Deze bewoners leiden aan dementie en krijgen bij wisseling van medewerkers, wat nu vaak per dag gebeurt, niet de tijd om een vertrouwensrelatie op te bouwen met een aantal medewerkers’, legde ik uit. ‘En als bewoners een medewerker vertrouwen, laten zij zich vaak ook sneller verzorgen. Bovendien kent een ‘vaste’ medewerker de manier van benaderen van een bewoner na verloop van tijd en dat is voor beiden zeer prettig!’
De teamleider antwoordde dat zij dat wel wilde gaan doen, maar dat er in één woongroep een aantal zware bewoners woonden. Voor de medewerkers is het belangrijk dat zij vanwege de zware zorg voor die bewoners ook kunnen wisselen met hun collega’s, zodat zij ook de minder zware bewoners kunnen verzorgen. Uiteraard is het goed dat een teamleider hiermee rekening houdt en dat heb ik ook gezegd. De teamleider beloofde dat zij er met haar team naar zou kijken en zou onderzoeken hoe de planning van de medewerkers zo bewonersgericht mogelijk ingericht kan worden.
Het inschakelen van externe deskundigheid is ook een lang gekoesterde wens van mij, na het probleemgedrag dat moeder vorig jaar (en begin dit jaar) vertoonde. Men begreep eerst niet precies wat ik bedoelde, dus ook dat heb ik toegelicht. Het gebruik maken van eerstelijnsvoorzieningen is in het huis waar moeder woont nog geen gemeengoed, helaas!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account