Als verpleegkundige kom je veel verschillende patiënten tegen. Jonge, oude, ADL-afhankelijke, stille patiënten, noem maar op. En het kan voorkomen dat je met de ene patiënt beter kan opschieten dan met de ander, maar lever je die persoon dan ook ‘betere’ zorg?
In een workshop die ik bijwoonde op het Nursing Event eind vorig jaar, kwam deze vraag ter sprake. Tenminste, de vraag was meer gericht op het verplegen van patiënten met een ander geloof en zo. Aan het publiek kon je direct merken dat iedereen het daarmee oneens was. Want ja, het is je beroep en je bent verplicht om iedereen te verplegen ondanks geslacht, geloof, enzovoort. Maar de mensen in de zaal gaven wel toe dat je misschien onbewust de ene patiënt ‘betere’ zorg levert omdat je met hem beter mee kunt omgaan.
Hoe zal dit zijn in de praktijk, wordt er verschil gemaakt tussen patiënten? Wordt een patiënt uitgebreider geholpen met bijvoorbeeld wassen omdat hij wat sympathieker overkomt, of uit medelijden? Ik vind dat iedereen van mij als (leerling)verpleegkundige een even goede bejegening en even goede zorg verdient.
Maar de praktijk schijnt toch vaak anders te zijn. Dat leerde ik uit de reacties van de collega’s die ook in de workshopzaal zaten.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account