Nu Wouter er een tijdje stage in Tamale West Hospital in Ghana op heeft zitten, is hij van de eerste verbazing (of schrik?) bekomen en begint hij het systeem aardig door te krijgen. Maar waar zijn de bedden op de afdeling gebleven?
Mijn eerste maand heb ik doorgebracht op het out-patiënt department (een soort poli) en heb ik kennis gemaakt met de ziektebeelden die hier veel voorkomen. Dat zijn met name malaria, hypertensie, verkeersongelukken, slangenbeten, CVA’s, sepsis (met verschillende oorzaken), leverproblemen (meestal hepatitis) en zwangerschapskwalen.
Nadat op deze afdeling triage heeft plaatsgevonden en er besloten is dat de patiënt opgenomen moet worden kan dit bijvoorbeeld gebeuren op Male Ward Medical, de afdeling waar ik de afgelopen drie weken heb doorgebracht. Op deze afdeling komen in principe mannelijke patiënten van boven de 13 jaar oud die geen chirurgische klachten hebben.
Verdwenen bedden
Nu blijkt het geen uitzondering te zijn als er van deze regel afgeweken wordt, en zo liggen er ook kinderen met thoraxdrainages op de afdeling. Van de achttien bedden die op de afdeling horen te staan zijn er maar dertien aanwezig en niemand kan me vertellen wat er met de laatste vijf bedden gebeurd is.
Improviseren
Werken in een overheidsziekenhuis in Ghana betekent: improviseren. De overheid zorgt weliswaar voor een minimum aan materiaal als spuiten, naalden en verbandmiddelen. Maar als dit op is duurt het weken voordat het aangevuld kan worden. Zo heeft het ziekenhuis nu al weken alleen nog 2cc en 100cc spuiten. De afdeling bestaat uit één grote zaal. Hierin staan de dertien bedden, hangen wat ventilatoren en is een wasbak met kraan. De toiletten – gaten in grond – zijn buiten.
CT-scan uit eigen zak
De schaarste waarin een overheidsziekenhuis in Ghana moet zien te overleven eist zijn tol. Zo ligt er een patiënt met CVA-verschijnselen op de afdeling. Of het een bloeding of infarct betreft, is onbekend omdat het ziekenhuis niet over een CT-scanner beschikt. Nu is er in Tamale één CT-scanner (het Tamale Teaching Hospital beschikt hierover), maar een scan kost de patiënt 350 Ghanese Cedi (ongeveer 75 euro). Ook vervoer moet dan op eigen kosten geregeld worden.
Op zijn eerste werkdag in Ghana staat Wouter wel even verbaasd te kijken als er ineens een spoedgeval binnenkomt op de afdeling waar de verbanden worden aangelegd. Lees meer >>
De zuurstof stopt
De familie van deze patiënt kan de scan niet betalen en dus wordt er besloten om conservatief te behandelen. In de loop van de dagen gaat de patiënt vlug achteruit en de familie kan de intraveneuze medicatie nu ook niet meer betalen. Ook is het ziekenhuis door de zuurstofcilinders heen en daarom stopt de zuurstoftherapie. Helaas haalt de patiënt het einde van de week niet.
Verdoving is op
Een andere patiënt op mijn afdeling is een elfjarige jongen met een thoraxdrain. Hij ligt bij ons omdat zowel de kinder- als de chirurgische afdeling vol liggen. Ook het drainagesysteem moet de patiënt zelf aanschaffen en een vacuümdrain is aanzienlijk prijziger dan een ‘gewone’. Zo heeft deze jongen dus een normale drain terwijl hij een vacuümdrain nodig zou hebben. Dit zorgt ervoor dat de genezing aanzienlijk vertraagt. Als de drain dan eindelijk verwijderd kan worden, gebeurt dit zonder verdoving, die is namelijk op.
Zoals je in bovenstaande voorbeelden leest, leiden armoede en gebrek aan materiaal tot onnodige pijn, vertraagde genezing en soms zelfs overlijden. Wel lijkt het of mensen hier veel meer kunnen hebben dan wij in Nederland. Men wordt hier minder snel ziek.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account