In de wijkverpleging is het nooit werken op de automatische piloot, maar covid-19 brengt onrust. Vernieuwde richtlijnen, cliënten die bang zijn of juist te weinig afstand houden, wel of geen beschermende kleding. Nu staat het opbouwen van de zorg op het programma.
Weken geleden schaalden we de zorg af. Om besmettingsrisico’s waar mogelijk te beperken. Vrijwilligers, dagbehandeling, (fysio)therapieën, pedicures enzovoorts stopten hun activiteiten.
We vroegen meer (veel) van de mantelzorgers. Zij waren vaker beschikbaar omdat velen door de lockdown meer thuis waren. Steunkousen aan/uittrekken, helpen douchen, medicatie aanreiken. De ADL namen zij, waar mogelijk, voor hun rekening. De verpleegkundige zorg bleven wij doen. Moeilijke veranderingen voor alle partijen. Maar er waren ook onverwacht positieve effecten.
Meneer Vlotters kon niet naar de dagbehandeling. Hoefde niet vroeg uit bed, niet op tijd klaar voor het vervoer, geen gejaag, gehaast, geen moeten. Dit geeft hem rust en we zien dat hem dat goed doet.
Mevrouw Jonkers heeft haar buurvrouw leren kennen en drinkt (ieder op hun eigen balkonnetje) koffie met haar.
Mevrouw Ommers heeft leren beeldbellen en dat doet zij nu dagelijks met haar ver weg wonende (klein)kinderen.
Nu zijn we toe aan het weer opschalen van de zorg. De Covid-19 maatregelen worden beetje bij beetje versoepeld. De maatschappij komt weer langzaam op gang. Mantelzorgers gaan weer werken en hebben minder tijd voor hun naasten. Ook voor ons zijn er veranderingen.
Het blijft lastig. Het virus is niet weg. De versoepeling van de maatregelen vergroot het besmettingsrisico: meer bezoek bij ouderen, kleinkinderen weer naar school. Het wordt drukker op straat, in de winkels. Mensen worden het zat zich zo in te perken, en laten de teugels wat vieren. Allemaal begrijpelijk en goed voor te stellen.
Ik weet heel goed dat het leven per definitie risico’s met zich meebrengt. We kunnen niet alles naar onze hand zetten en dat is maar goed ook.
We gaan niet automatisch terug naar de oude situatie. We bekijken wat nodig is en welke zorg we kunnen blijven delen met mantelzorg. De keuzes die we hierin maken zijn gebaseerd op een combinatie van verpleegkundige en maatschappelijke (Covid-19) argumenten. Want Covid-19 is niet weg. We zijn op weg naar een nieuw evenwicht.
We moeten ons niet laten leiden door angst maar wel waakzaam blijven. Risico’s aanvaarden maar niet roekeloos worden. Rekening houden met de wensen van cliënt/mantelzorger maar niet over de professionele grenzen gaan. Niet de moed verliezen door de nadelen maar ook oog hebben voor het goede.
Afstand houden waar nodig en waar mogelijk. Met mondmaskers, en strikte hygiëne. We zoeken naar het nieuwe normaal. Samen met de cliënt en zijn mantelzorgers. Een hele uitdaging! Met soms verrassend resultaat.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account