Als de cliënt van Conny terugkomt van opname in het ziekenhuis, weet ze niet wat ze ziet.
Een cliënt had verschillende problemen, waaronder een flinke longontsteking. Ondanks inzet van verschillende antibiotica, knapte hij niet op en na overleg werd besloten om hem op te laten nemen in het ziekenhuis. Na een dag of tien kreeg ik een telefoontje dat hij weer terug zou komen op onze afdeling. Toen hij bij ons arriveerde wist ik niet wat ik zag. Het was duidelijk dat hij een aantal dagen niet geschoren was. Bij het geven van een hand zag ik vieze handen met zwarte randen onder de te lange nagels. Op mijn opmerking ‘Welkom terug’, antwoordde dat hij blij was om weer thuis te zijn. Daarbij merkte ik ook dat de tanden een borstelbeurtje konden gebruiken. Dit was niet de man die ik kende. Normaliter is het een goed verzorgde man welke het op prijs stelt om er schoon en fris uit te zien.
Ik vroeg mij af hoe dit kon, zo recht vanuit het ziekenhuis komende. Hij was nog vermoeid en ik wilde hem zo snel mogelijk aan zijn wens tegemoet komen om even op bed bij te komen van de reis. Nadat hij een aantal uren had geslapen, vroeg ik hem of ik hem mocht scheren en zijn handen verzorgen. Met zijn handen in een bakje met sop, ging ik intussen voorzichtig de lange baardharen met het scheerapparaat te lijf. Daarna knipte ik zijn nagels en verzorgde ik zijn handen. Mijn cliënt keek zeer dankbaar en zuchtte: ‘Dit heb ik zo gemist, deze aandacht en verzorging. Die meiden in het ziekenhuis rennen af en aan. Er was maar één meisje dat alle patiënten moest helpen. Ze wilde wel helpen hoor. Maar ik zei steeds dat ik het zelf wel kon…’
Ik vond het lief van hem dat hij het opnam voor de verpleegkundigen.
Lees ook de vorige blog van Conny: ‘Ik hoor familieleden over me praten’ >>
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account