Kim zit in de laatste weken van haar opleiding tot mbo-verpleegkundige. Over twee maanden mag ze zichzelf echt verpleegkundige noemen! Die eerste stappen op de werkvloer als gediplomeerde, vindt ze best een beetje spannend.
Toen ik met de opleiding startte had ik in mijn achterhoofd: ‘Ik probeer het, en als het me niet lukt is het óók goed.’ Ik ben erg blij dat ik nu bijna bij de finish ben, ook al ga ik mijn klasje erg missen.
Het lijkt me heerlijk om straks echt aan de slag te zijn als verpleegkundige. Niet meer dagelijks doelen formuleren en na een pittige stagedag nog bezig zijn met stageopdrachten. Gewoon je werk doen en als je vrij bent, ook écht vrij zijn.
Toch bekruipt mij soms een angstig gevoel. ‘Straks moet ik het allemaal alleen kunnen,’ denk ik dan. ‘Ik moet alle medische termen kennen en alles weten als ik op een nieuwe afdeling werk. Zelfstandig een anamnesegesprek doen en een verpleegplan maken en niemand die me controleert.’
Als stagiaire bevind je je in een veilige positie. Je hebt geen eindverantwoordelijkheid. Straks heb ik dat wel! Kan ik het allemaal wel? Ben ik er wel klaar voor om zelfstandig aan het werk te gaan? Weet ik wel genoeg om aan het werk te gaan als verpleegkundige? Voelt de patiënt zich wel veilig bij mij als beginnend beroepsbeoefenaar? Misschien vinden ze me wel een jong grietje.
Eén van mijn zussen heeft ook verpleegkunde gestudeerd. Zij gaf aan dat de meeste beginnend verpleegkundigen wel een bepaalde mate van onzekerheid ervaren, zij ook. Volgens haar wordt er écht rekening mee gehouden dat je beginnend beroepsbeoefenaar bent, je wordt niet in het diepe gegooid. En je hoeft het niet alleen te doen want je mag altijd je collega om hulp vragen. Het gesprek stelde me gerust.
Ik vergelijk het beginnen op de werkvloer maar met autorijden. De theorie ken je en basis van het autorijden gaat je prima af. Maar je leert het pas écht als je je rijbewijs hebt en zelf gaat rijden, zonder die rijinstructeur naast je. Ik denk dat het ook zo is met de uitoefening van het verpleegkundig beroep. De kennis en de kunde heb ik op peil, mijn rugzak zit goed gevuld met mooie en moeilijke praktijkervaringen uit het verpleegkundige vak. Maar als ik straks aan het werk ben dan leer ik pas echt… door het zelfstandig te doen!
Ik ben benieuwd of jij nog weet hoe het was toen je voor het eerst echt aan het werk ging als gediplomeerd verpleegkundige. Vond je het spannend, herken je bovenstaand gevoel? Of helemaal niet? Wat zou je me adviseren?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account