Zorgcentra zoeken naarstig naar personeel, schrijft Sandra. En door mee te draaien kunnen toekomstige verpleegkundigen het vak snel leren. Maar hebben ze wel ervaring genoeg?
Helemaal overstuur was mijn student. Zij moest iemand inwerken. Zij is een kanjer. Maar in opleiding. Op zoek naar details. En nu moest ze zelf iemand inwerken? Als de zorg wankelt en de kwaliteit hapert, moet je dan nieuwe collega’s door halfgeschoolde collega’s in laten werken?
Mijn student weet ongeveer driekwart van wat een beginnende beroepsbeoefenaar zou moeten weten. Zij brengt daarvan misschien de helft over. Begrijp me niet verkeerd: zij deed haar stinkende best. Maar wat zij aan kennis verspreidde was nog geen veertig procent van het totaalplaatje.
De student was overstuur. Niet omdat ze moest inwerken. Maar omdat ze kreeg te horen dat de nieuwe collega aan haar zijde over zes weken het beroep van verzorgende IG moest uitvoeren.
Een verzorgende IG deelt medicijnen, geeft injecties en moet bijvoorbeeld besluiten wanneer zij die injecties níet geeft (een hypoglykemie herkennen en de insuline achterwege laten). Daarnaast moet zij wassen, rennen en toveren om alles voor elkaar te krijgen.
De nieuwe collega had nog nul ervaring met wassen. Maar ze had wel een officiële scholing gehad; zij mocht pillen delen. In een cursus van zes weken aan een ROC was zij BIG-bevoegd geraakt om injecties te geven en andere medicijnen uit te delen.
De nieuwe collega was druk bezig met een opleiding tot fysiotherapeut en wilde bijverdienen. Het zorgcentrum zat te springen om collega’s. Het uitzendbureau verbond de twee met elkaar, betrok er een opleidingscentrum bij, deed echt een zorgvuldig ding. En toen ging de fysiotherapeut-in-opleiding als verzorgende IG aan het werk.
De bedoeling was dat zij taakgericht dingen zou gaan doen en leren; in kleine stapjes. Maar de werknemer liet haar meedraaien op de werkvloer. Wat kon dat voor kwaad? Ze kon bewezen zorgvuldig pillen delen en wassen kon ze in de praktijk toch leren?
Mijn student zag haar nieuwe collega stunten met een wasbeurt. Bezorgd vroeg ze naar details over diabetes en hypo’s en hypers. Dat wist de nieuwe collega allemaal niet precies. Maar ze kon wel tot in detail een insulinepen bedienen. Mijn student vreesde voor het leven van cliënten. En voor het omvallen van deze nieuwe collega. Dit was veel te veel verantwoordelijkheid voor deze gecertificeerde pillendeler.
Verbolgen vroeg ik rond: dit kon toch niet waar zijn? Mensen zonder ervaring in de zorg, met een injectiespuit? Maar dit was waar de toekomst naartoe bewoog, hoorde ik. Zorgcentra zoeken naarstig naar personeel. Artsen, fysiotherapeuten en anderen in opleiding kunnen zo de nabijheid van mensen alvast leren. Daar worden zij helden van zorgkrachten van.
Bovendien zijn het intelligente mensen met hoge opleidingen (als ze klaar zijn). Die kunnen dat snel leren. Daarnaast zijn alle handen welkom in de zorg, zodat mevrouw De Vries gewoon weer wordt gewassen vandaag.
Allemaal waar. Mevrouw De Vries wil graag worden gewassen. En dat dat een beetje onhandig gaat, vindt ze geen probleem. Maar weet mevrouw De Vries dat er ieder moment, door een inschattingsfout, iemand de juiste injectie op de verkeerde manier kan toedienen?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account