Debbie ten Kate (31) start in september 2019 de ic-opleiding. Na zes maanden verschijnt covid-19 op haar afdeling. Alles verandert razendsnel. Hoe houd je je staande als leerling?
Ineens staat de wereld op zijn kop door een pandemie. Heel gek om dit van zo dichtbij mee te maken als ic-verpleegkundige in opleiding. Het warme pak, het mondkapje en de beslagen bril. De patiënt die je niet leert kennen via zijn familie. De onvoorspelbaarheid van covid-19. Er komt nu zoveel bij kijken.
Toen het coronavirus onze ic overnam, realiseerde ik me dat het effect zou hebben op mijn opleiding. Zo is het onduidelijk of ik langer over de opleiding zal moeten doen, omdat de lessen niet meer doorgaan. Mogelijk worden ze samen met de toetsen digitaal aangeboden. Het is allemaal onzeker, niet alleen school maar ook de praktijk.
Hoe gaat het met de begeleiding als een gediplomeerde ic-verpleegkundige drie of zelfs vier patiënten onder haar hoede krijgt? Hierin zal ik zelf goed de regie over mijn leerproces moeten bewaken en duidelijk mijn grenzen moeten aangeven.
De oudste van dienst kiest gewoonlijk de best passende patiënt bij mijn leerperiode, kennis en kunde. Nu is dit elke dienst een patiënt die instabieler is dan ik tot nu toe gewend was. Ik had net de lessen over shock en ALS afgerond en zou verder gaan met complexe beademing. Dit laatste is wat ik nu al veel zie en leer in de praktijk omdat er eigenlijk geen stabiel beademde patiënten zijn op dit moment. Dat voelt soms onveilig, je hebt er geen grip op.
De begeleiding is gelukkig nog toereikend, mijn collega’s maken tijd voor me. Elke dag loopt de oudste van dienst regelmatig naar mij toe en vraagt hoe het gaat, met de patiënt maar ook met mij, of ik hulp nodig heb. Daarbij heb ik altijd een vaste begeleider op de dag. Maar ook die gaat soms pauzeren of is druk met patiënten. Tot nu toe gaat dit eigenlijk prima. Iedereen is erg behulpzaam.
Maar de patiënten kunnen uit het niets ineens achteruitgaan. Als de ic-verpleegkundigen dan allemaal druk zijn, wie kan ik dan het beste om hulp vragen? Er zijn veel tijdelijke collega’s van onder meer de recovery en de ok. Het is me niet altijd duidelijk wat zij wel en niet mogen en weten. Wat als er iets misgaat, kan ik dan terecht bij de juiste collega? Dat maakt soms onzeker. Op deze instabiele covid-19 patiënten heb ik geen grip. Niemand verwacht dit ook van mij, maar ik zou soms graag wat meer controle willen voelen.
Natuurlijk kregen we allemaal extra les in buikbeademing, het draaien van patiënten, anatomie, pathologie en fysiologie van covid-19, en complexe beademing. Maar wat als het er dan echt op aankomt, in hoeverre kan ik veilig patiëntenzorg bieden, zal ik de juiste beslissingen kunnen nemen? En ondertussen mijn leerproces bewaken?
Ondanks de onzekere situatie realiseer ik me dat ic-verpleegkundige een prachtige baan is. Het bieden van intensive en hoogcomplexe zorg maakt mij gelukkig. Ik ben blij dat ik mijn steentje kan bijdragen.
Mijn advies voor medestudenten is: blijf communiceren met je begeleiders, maak alles bespreekbaar, wees open over wat je voelt. Juist als je je minder veilig voelt: laat het weten!
Debbie ten Kate (31) is ic-verpleegkundige i.o. in het Flevoziekenhuis in Almere.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account