In 2022 start het experiment voor de bekostiging van de wijkverpleging. Volgens wijkverpleegkundige Marjolein Zilverentant doet deze stap nog steeds geen recht aan de wijkverpleging.
De toekomstige financiering van de wijkverpleging is gebaseerd op cliëntprofielen op basis van bepaalde kenmerken van cliënten. Of iemand bijvoorbeeld in staat is om zijn eigen medicatie te regelen.
Dat zegt iets over de situatie van de cliënt op dat moment, maar niets over de mogelijke resultaten die bereikt kunnen worden met de geboden zorg. En daarmee past deze financiering binnen de huidige controlezucht in de gezondheidszorg.
De te onderscheiden cliëntkenmerken kunnen voor maximaal 25 procent de zorginzet voorspellen, blijkt uit onderzoek. Dat is bar weinig, maar erger is nog dat opnieuw alleen de zorginzet de focus is, en niet het zorgresultaat.
Volgens het kwaliteitskader wijkverpleging draait wijkverpleging om 3 doelen:
1. De volksgezondheid verbeteren.
2. Goede zorg geven aan mensen die dat nodig hebben.
3. Onnodige kosten voorkomen.
Inmiddels is hier een vierde doel aan toegevoegd: het werkplezier van de zorgverleners dienen. Deze vier aspecten vullen elkaar aan en versterken elkaar.
Het huidige beleid – inclusief de manier van financieren – draagt aan geen van deze vier doelen bij. Integendeel zelfs: ik heb in 35 jaar ervaring in de wijkverpleging aan alle vier de doelen flinke afbreuk gezien. De financiering had daar grote invloed op.
De wijkverpleging wordt momenteel afgerekend op de zogenaamde ‘doelmatigheid’. In de praktijk betekent dit dat we sturen op minder zorg leveren, maar er wordt vooral gekeken naar de hoeveelheid zorg die gegeven wordt.
Terwijl volgens het woordenboek doelmatigheid betekent ‘met zo weinig mogelijk middelen een zo groot mogelijk resultaat behalen’.
Er wordt echter nooit naar resultaten gevraagd. En juist de resultaten staan in de vier hierboven beschreven doelen uit het kwaliteitskader!
Zorg geven is nooit een doel op zich. Het is bedoeld om te helpen de gezondheid van mensen te verbeteren. Het is een investering in de volksgezondheid. Zorg geven als kostenpost doet de wijkverpleging echt tekort.
Goede wijkverpleging is essentieel in de vele uitdagingen waar de samenleving nu voor staat. De vergrijzing, de toename van sociaal-economische gezondheidsverschillen, de hoeveelheid aandoeningen die leefstijl-gerelateerd zijn, de alsmaar toenemende stijging van zorgkosten. En ook de gewoonte om symptomen te bestrijden in plaats van deze preventief aan te pakken, vragen om een benadering vanuit een breed perspectief en in samenwerking met cliënten. Daar zijn wijkverpleegkundigen juist goed in.
Wijkverpleging beweegt zich op het snijvlak van het sociale en medische domein. Wij zien welke aspecten van invloed zijn op de gezondheid en op welke aspecten invloed uitgeoefend kan worden om de gezondheid te verbeteren. Volgens het expertisegebied van de wijkverpleegkundige is zij dan ook gezondheidsbevorderaar bij uitstek. Waardeer en beloon het ook als zodanig!
Zolang wijkverpleging alleen afgerekend wordt op de zorginzet, worden de resultaten van zorg ondergeschikt. Juist voor die resultaten was de zorginzet bedoeld, juist daar heeft de samenleving baat bij, juist dat maakt de wijkverpleging duurzaam. Juist dat is waar wij goed in zijn.
Penny wise, pound foolish zeggen de Engelsen. Ik heb dat de afgelopen decennia met eigen ogen zien gebeuren. Het wordt hoog tijd de wijkverpleging weer te waarderen waarvoor het bedoeld is: de volksgezondheid op een hoger niveau brengen.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account