Verpleegkundige in de wijk Suzette Heins (48) heeft sinds 2020 haar mbo-diploma. Nu ze verder wil leren, stoot zij haar neus. Hbo-v is vereist voor alle specialisaties die ze wil volgen. ‘Waarom is dat toch?’
Wat ik mij afvraag is waarom de eisen voor doorleren als verpleegkundige steeds strenger worden. En dat terwijl het tekort aan gekwalificeerd personeel in de zorg immens groot is en je iedereen voor de zorg wil behouden. Nu gaan er meer mensen de zorg uit in plaats van erin.
Ik heb mijn mbo-verpleegkunde behaald met het idee dat ik daarna de opleiding casemanager dementie kon volgen. Dit bleek niet te kunnen omdat daarvoor een hbo-v diploma vereist was.
Jammer, maar vanuit mijn organisatie kreeg ik de uitnodiging om deel te nemen aan de opleiding parkinsonverpleegkundige. Stootte ik opnieuw mijn neus, want sinds 2021 is de toelatingseis voor deze opleiding zonder dat het lesprogramma veranderde, opgeschaald naar hbo-v.
Mijn collega met wie ik zou gaan samenwerken als parkinsonverpleegkundige was hier verbolgen over, en ik ook natuurlijk. Maar ja, ik wilde graag doorleren, dus ik keek verder.
En vroeg aan mijn manager om de opleiding aandachtsvelder dementie van de opleiding Breederode Rotterdam te mogen volgen. Deze is in 2019 speciaal ontwikkeld voor mensen met praktijkkennis, zoals mbo-v’ers. Maar deze opleiding wordt door het Netwerk Dementie Arnhem e.o. niet erkend, en dit netwerk is in mijn regio nodig om met mensen met dementie te werken.
Ik moest dus definitief afscheid nemen van het idee dat ik kan doorgroeien naar een gespecialiseerde functie in de verpleegkunde. Ik was hierdoor erg teleurgesteld, boos en gefrustreerd.
Waarom doet onze sector – NU’91, V&VN en Actiz – hier niets aan? Geef ook de mbo-verpleegkundige de kans om zich verder te ontwikkelen richting een specialisatie. En laat de oren niet hangen naar het zorgkantoor, de zorgverzekeraars, en het CIZ.
Ik kan me dus als mbo-verpleegkundige niet specialiseren, maar ik moet me wel continu verantwoorden. Wie in dit prachtige vak zit, moet laten zien dat de kwaliteit van de verpleegtechnische handelingen in orde is. Op mijn werk moeten we in het Kwaliteitsregister bijhouden welke bij- en nascholing we doen. En om de zoveel tijd volgen we verplichte herscholingen.
De sector zorg en welzijn moet haar personeel vertrouwen geven. Maar in de wijkverpleging is het registratiesysteem juist gebaseerd op wantrouwen.
Het kan ook anders. Via het Kwaliteitsregister en de herscholingen op het werk is aan te tonen dat wij actuele kennis en kunde in huis hebben om kwalitatief goede zorg te bieden. Deze referenties zijn prima te koppelen aan doorgroeimogelijkheden van elke zorgmedewerker – dus ook van de mbo-verpleegkundige.
Dit moet toch genoeg zijn om enthousiaste zorgmedewerkers door te laten stromen naar een hoger niveau? Ook kan het nieuwe mensen aantrekken zonder dat gezeur over kwalificaties. En we hebben iedereen in de zorg nodig.
Waarom zou ik mij blijven herscholen als ik toch geen scharrelruimte krijg en continu onder een vergrootglas word gelegd? Vertrouw de zorgmedewerkers in kennis en kunde, zoals onze zorgvragers dit al heel lang doen.
Suzette Heins, verpleegkundige in de wijk. Sinds 2006 werkt ze met veel enthousiasme in de ouderenzorg. Eerst intramuraal, sinds 2010 extramuraal.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account