Ik houd best van praten, het maakt niet uit over wat. Overal heb ik wel een mening over. Sport, politiek, nieuws, gezondheidszorg, noem maar op. En toen ik stage liep in een verzorgingshuis praatte ik ook erg veel met de bewoners.
Met de ene bewoner praatte ik bijvoorbeeld over sport. De voetbaluitslagen van het weekend of de komende voetbalwedstrijden. Dan zat ik gewoon gezellig aan tafel. En het gesprek kwam dan vanzelf op gang. Van elke bewoner wist ik wel zo’n beetje wat haar/zijn interesses of hobby’s waren.
Zo was er een bewoonster die drie krantenabonnementen had. Dus met haar praatte ik geregeld over de actualiteit. Zo kan ik me nog goed herinneren dat we met z’n tweeën aan de tv gekluisterd zaten toen we het verschrikkelijke nieuws hoorden dat er 70 Nederlanders waren omgekomen bij een vliegtuigramp in Libië.
Ook was er een mevrouw met wie ik vaak praatte over het leven. We hadden het bijvoorbeeld over mijn verpleegkundige opleidingen en over de sfeer in een ziekenhuis. Aangezien ze vaak in het ziekenhuis was en zelf ‘zuster’ is geweest, gaf ze me ook vaak tips en adviezen. Na dat ik al heel wat gesprekken met mevrouw had gevoerd vertelde ze dat het psychisch niet goed met haar ging. Ruzie met familieleden zat haar erg dwars. Ze vertelde dit in vertrouwen en dat vond en vind ik erg bijzonder.
Kortom, één van de leukste kanten van verpleegkundige zijn, vind ik het contact met patiënten. Je merkt gewoon dat ze het waarderen. Al is het maar een gesprekje van vijf minuten, ik wil dit maar al te graag aangaan.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account