Waskommen, een rekje voor de katheterzak, afvalemmers, disposable handschoenen, zeep uit een handpompje, voldoende handdoeken, keukenpapier om je handen aan af te drogen (als er geen schone handdoeken meer zijn). De lijst is eindeloos en het kost soms heel veel moeite om alles geregeld te krijgen.
Bij onze bedlegerige cliënten is een hooglaagbed een vereiste. De hoogte moet kunnen worden aangepast aan de werkzaamheden. Deze bedden zijn te huur bij diverse thuiszorgwinkels (rond de € 35-€40 per week inclusief bedhekken en een standaardmatras). Dit wordt bekostigd uit de AWBZ. Als je het bed na zes maanden nog nodig hebt, dan zul je op een andere manier een hooglaagbed moeten regelen, en dat gaat dan weer via de verzekeringsmaatschappij. Als tenminste het bed nodig is voor de verzorging/verpleging.
In mijn werk gebeurt het zelden dat de arbeidsomstandigheden niet geregeld zijn. Een uitzondering daarop was de cliënt waar ik enkele maanden geleden in de avond de zorg bij opstartte. De familie had tot die tijd alle zorg gedaan, maar nu meneer terminaal was, ging dat niet meer. De cliënt lag op een matras op de grond. Hij moest een morfinepomp krijgen en een verblijfskatheter. Het was voor hem niet meer mogelijk om op te staan. Ik moet zeggen dat het een heel aparte houding is: knielend en voorovergebogen een katheter inbrengen…
Een dag later is hier alsnog een hooglaagbed gekomen. En dat hoort ook zo.
Het wordt een heel ander verhaal als een cliënte de uitgesproken wens heeft om in haar eigen bed te overlijden. Het bed is wel verstelbaar bij het hoofdeinde, maar niet in de hoogte. De relatiebeheerder die het intakegesprek voert, kan met de voorschriften in de hand niet anders dan stellen dat er een hooglaagbed moet zijn voordat de zorg wordt opgestart. Het aanbod van de familie om het bed op werkhoogte te brengen met bedklossen en/of lege bierkratjes (zoals dat bij bevallingen en de zorg in het kraambed gebruikelijk is) is dan niet voldoende. Of moet je er in een – kortdurende – terminale fase toch anders mee omgaan? Wie heeft de wijsheid in pacht?!
Hoe mooi is het als je, natuurlijk op basis van argumenten, flexibel om kunt gaan met die regels en protocollen.
Er zijn ook hulpmiddelen die je onder het matras van de client legt die met 1 druk op de knop het matras omhoog tillen of weer laten zakken, dan kan de client in zijn eigen bed blijven liggen en de verzorging heeft een goede werkhouding.
Voor de meeste dilemma’s zijn oplossingen als je creatief bent ook in de terminale fase.
Het hulpmiddel dat onder een matras geplaatst kan worden heet cairlift – leverancier ARION. Zit bij ons niet in uitleenpakket – bij sommige andere thuiszorgorgansiaties wel … maar kan door familie gehuurd worden. Blijf op de ARBO-regels letten – ook in terminale situaties – anders zijn we zo weer terug in begin jaren 80 – toen je op je knieeen moets wassen als het bed te laag was… 5 jaar later had ik versleten knieen – maar gelukkig werden toen de hooglaagbedden verplicht…
kunnen jullie misschien mij helpen want ik moet een werkstuk maken over (hoe wordt een bedlegerige client gewassen) zou jullie misschien mij advies geven
alvast bedankt