Barbara ondergaat een ingreep en ligt afwisselend als ‘verpleegkundige’ en als ‘patiënt’ op de operatietafel. Later krijgt de patiëntenrol de overhand, en die bevalt haar niet.
Al weken zag ik er als een berg tegenop.
Barbara: 'Je vak uitoefenen vanuit je hart is fijn, maar denk er altijd aan dat je je handelen moet verantwoorden.'
Foto: Vincent Boon
Reader Interactions
1 reacties
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account
Inderdaad een bijzondere ervaring: een keertje vanuit horizontale positie de gang van zaken ervaren.
Nog half onder zeil lag ik in het ziekenhuisbed, toen de avondzuster binnen kwam lopen. Ik zag het meteen: ze had het druk, Zuster Beetje Chaoot. Wat dat betreft herkende ik mijzelf.
Ik had flinke pijn en vroeg om iets daartegen. Ze greep iets uit haar zak en legde het op het nachtkastje. Al snel weer bezig met de volgende patiënt.
Met mijn nog wazige in narcosemist gehulde blik zag ik op de verpakking staan, iets dat eindigde op …adol. Meer kon ik niet waarnemen.
Paracetamol? Panadol? Het was wel een rare tablet; zeker een ander merk hier in het ziekenhuis.
Op het moment dat ik hem doorslikte, werd mijn brein iets wakkerder en begon toch wat lampjes aan te doen: Hmm…. Dan maar zeker weten: Zeg zuster, mag ik vragen, wat heb ik zojuist voor tablet van u gekregen?
Ze keek in haar zak en enigszins geschrokken zei ze: Oh jee, ik u heb een Tramadol gegeven in plaats van een Paracatamol.
Oow kee. Nou ja, zei ik, pijn zal ik voorlopig niet hebben. Ik ga er vast niet dood van.
Goed spul. Laat maar lekker zitten, hoor, die Mic; heerlijk geslapen. En je bent al zo druk.