Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Antwoord expert:
Situatie 1: ‘Veel thuiszorgteams zijn dit soort klusjes voor cliënten in de loop der tijd over gaan nemen.
Hierover moet het gesprek met de cliënt worden gevoerd: het past eigenlijk niet binnen ons takenpakket, wie uit uw netwerk kunt u hiervoor benaderen? Het is de vraag hoe de cliënt zich redt op het vlak van andere boodschappen, is daar hetzelfde probleem? Is daar al wel hulp? Dit is een mooi voorbeeld van preventief werken: samen met de cliënt en eventueel kinderen (op afstand) bespreken wie deze hand- en spandiensten zou kunnen verrichten. En hoe de cliënt het daardoor langer thuis kan volhouden. Kijk ook naar vrijwilligersdiensten binnen de gemeente. Het kan ook een bespreekpunt zijn met de huisartsen: is het mogelijk dat zij hier gezamenlijk een oplossing voor bedenken? Apothekers bezorgen ook medicatie.’
Situatie 2: ‘Voor deze cliënt moet een grotere indicatie worden aangevraagd voor huishoudelijke hulp. Bij die aanvraag moet duidelijk worden gemaakt dat de cliënt naast één keer vaste hulp daarnaast hulp nodig heeft op afroep bij dit soort ‘calamiteiten’. Als de cliënt in staat is om zelf huishoudelijke hulp te betalen, dan kun je hem adviseren deze particuliere hulp te vragen of ze ook bij calamiteiten langs kan komen. Overigens zou ik willen adviseren niet heel star met dit soort klussen om te gaan. De wijkverpleegkundige of verzorgende kan wel het bed afhalen, alles in de wasmachine doen en aanzetten, anders blijft het allemaal zo nat liggen. Alles dan ook weer klaar maken voor de nacht, gaat wel wat te ver. Kern van beide boodschappen: het is de taak van wijkverpleegkundigen en eerst verantwoordelijk verzorgenden om samen met de cliënt te kijken hoe hij/zij het zo lang mogelijk thuis kan volhouden. Hiervoor is een ondersteunend netwerk nodig van mensen (kinderen, buren, vrienden, vrijwilligers, etcetera) die hand- en spandiensten verrichten. Dit zijn soms wat langere trajecten waarbij je goed met de cliënt kijkt wat de hulpvragen zijn, soms wat vraagverlegenheid moet overwinnen, cliënt moet coachen om gesprek met wmo-loket opnieuw aan te gaan, etcetera.’
Deze vraag is beantwoord door Gerda van Brummelen, Adviseur Verpleegkundigen en Verzorgenden Nederland (V&VN), dé beroepsvereniging Verpleegkundigen en verzorgenden, als lid kun je met al je inhoudelijke vragen bij hen terecht. Klik hier voor de website.
Dat vind ik ook, en dat is wat de zorg ook leuk maakt. En ik denk dat het op deze manier ook goedkoper is, duidelijker, overzichtelijker, minder mensen die dan voor dit en dan voor dat komen. Kunt nu eenmaal niet verwachten dat iedereen maar iemand heeft die een xtra handje kan toesteken. Zo zit de maatschappij (niet meer) in elkaar.
Ook bij ons komt het voor, afgelopen week nog gebeurt, zorg haalt ‘ morgens het bed af en stopt was in de machine,want hh is een half uur minder gewordenbdan komt de hh die het bed weer opmaakt, echter hulp meld zich ziek, mw heeft een anurisma en mg zich niet inspennen wat doe je dan. Ik vind voor deze ene ker bed even opmaken zo ook als iemand een keer een ongelukje heeft echter wordt het structureel dan moet er gekeken worden of er meer hh nodig is . En ik vind dit niets met verwennen te maken hebben wel met menselijkheid
Ik denk dat wij deze situaties allemaal wel kennen in de zorg. Ik heb inderdaad zelf ook bij Buurtzorg stage gelopen, wat een geweldige instelling! Alle tijd voor de client en natuurlijk doe je dat beddengoed even in de was en het bed maak je gelijk weer op. Dit is een stukje warme zorg wat geboden moet worden, vooral bij deze situaties. Misschien gaat dit wat ver, maar ook al moest het in mijn eigen tijd, deed ik dat! Het is voor mij een kleine klus en voor die mensen heel wat!
Het is jammer dat het zo erg is met de zorg, 3 minuten krijgen voor oogdruppels; 20 voor douchen… een praatje zit er niet meer bij .Gelukkig is hier bij Buurtzorg alle tijd voor en pakken zij dit goed op! (mede dankzij de zorgzwaartepakketten die aangevraagd kunnen worden)
Ik werk zelf in de zorg en vind dat als je dit aantreft het 15.minuten extra kost deze cliént te verschonen en de wasmachine even aan te zetten.
Een aantekening in communicatieschrift naar familie/ mantelzorgers die het dan verder doen is prima dan.
Buurtzorg gaat hiervoor!!! doet dit gewoon. Ruimt douche na beurt netjes. En doet z.n. de was in machine! Hulde voor hun.
Wel moet je als dit regelmatig gebeurt, duidelijke afspraken maken als er familie/kinderen zijn want ook zij kunnen wat werktijd inleveren om vader/moeder een hand of voet te zijn. Even een telefoontje dat je urine hebt opgevangen naar 1e contactadres is ook prima toch….
Vooral personen van ongeveer 80/ 90 jaar hebben… veel … naaste familie en veel vrienden en kennissen, die hen ( omdat zij jong zijn) kunnen bijstaan. ‘Expert’ doe je ogen open en kijk- zie wat er gebeurt!
Hoe kun je jezelf in de spiegel aankijken bij het geven van zo’n antwoord.
Antwoord vraag 1 : Ga vooral het overleg aan met een 93 jarige dementerende vrouw, die het als verschrikkelijk ervaart dat zij alles niet meer onder controle heeft. Zich schaamt enz. enz.. Kinderen van haar als zij die heeft, zijn denk ongeveer 40 jaar, hebben geen baan en geen eigen huishouden enz. enz. Daar kun je zeker op terugvallen.
Ja, op deze manier is het ‘verwennen’ begonnen: niet star omgaan met klussen zoals een nat bed afhalen en in de machine doen……oh ik kom toch langs de huisarts en neem de urine wel even mee… Ik (en velen met mij) vind dit warme zorg, die klant is immers ook een mens en het is al moeilijk genoeg dat je afhankelijk bent van iemand anders. Op deze vragen zijn geen pasklare antwoorden, iedere situatie is anders.
Ja…en dat noemen ze dus een participatiemaatschappij…Koning Willem Alexander heeft het leuk bedacht…maar in de praktijk wil het vaak niet lukken. Ik hoop dat er ruimere budgetten vrijgemaakt worden voor dit soort ‘calamiteiten’.