Artsen die de diagnose ongeneeslijke borstkanker aan vrouwen moeten meedelen, moeten in hun communicatie balanceren tussen ogenschijnlijk tegenstrijdige behoeften van deze patiënten. Enerzijds verwachten die expliciete en realistische informatie – onder meer over hun levensverwachting. Anderzijds zoeken ze emotionele steun en hoop, bijvoorbeeld met de geruststelling dat ze niet in de steek worden gelaten maar blijvend zullen worden begeleid in hun ziekteproces.
Video-onderzoek
Van Vliet baseert haar conclusies op een kwalitatief onderzoek met groepsgesprekken, en op een experimenteel onderzoek met video’s. Voor het experimentele onderzoek werden vier versies ontwikkeld van een slechtnieuwsgesprek op video. De video’s kwamen grotendeels overeen, maar varieerden in de mate waarin expliciet over de levensverwachting werd gesproken en de mate waarin de arts emotionele steun bood. Deze video’s werden beoordeeld door (ex-)borstkankerpatiënten en gezonde vrouwen die zich inleefden in de patiënte op de video. Omdat de video’s verder identiek waren, was zo de invloed van de verschillende vormen van communicatie vast te stellen. Bewijs voor de validiteit van deze methode werd gevonden in een systematische literatuurstudie.
Schrijf je in voor het TVZ-congres
Tijdens het TVZ-congres worden nieuwe inzichten en oplossingen gedeeld vanuit praktijkgericht wetenschappelijk onderzoek. Op een laagdrempelige manier maak je zo de vertaalslag naar de praktijk! Ben jij er ook bij?
