Coalitiepartijen D66, CDA, VVD en ChristenUnie willen dat het kabinet meer aandacht gaat besteden aan de zorg voor thuiswonende ouderen.1 Wijkverpleegkundigen springen een gat in de lucht: zij lopen binnenshuis al maanden aan tegen de grenzen van verantwoorde zorg thuis.
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Dit artikel is verschenen in Nursing-magazine januari 2018
D66-Kamerlid Vera Bergkamp diende half december een motie in. Zij wil dat minister van VWS Hugo de Jonge verkent wat er nodig is om de kwaliteit van de thuiszorg goed te houden. De focus van het ministerie van VWS en de politiek heeft afgelopen periode vooral gelegen op de verpleeghuiszorg. Na een bewogen maatschappelijk debat, aangezwengeld door Hugo Borst en Carin Gaemers, is er 2,1 miljard euro vrijgemaakt voor extra personeel. ‘Die investeringen in de verpleeghuiszorg zijn ook heel belangrijk’, zegt D66-Kamerlid Vera Bergkamp. ‘Het karakter van het verpleeghuis verandert. Mensen verblijven
Een ongecontracteerde zorgaanbieder kan veel meer uren per week aan zorg inzetten dan de in dit artikel genoemde 14 uur per week, omdat er dan sprake is van een vast budget. De zorgverzekeraar mag zomaar geen uren weigeren.
Verder is mijn ervaring helaas dat een aantal gemeenten onterecht clienten de WLZ in willen schuiven. De client gaat hierin mee, omdat zij hiervan geen kennis hebben. Ik ben wijkverpleegkundige en stel de indicaties op voor de ZvW. Een gemeente wilde geen begeleidingsuren afgeven, omdat ze vonden dat de client met ALS in de WLZ thuishoorde. Hier was echter geen sprake van! Uiteindelijk is de gemeente gezwicht en heeft enkele uren vanuit de WMO afgegeven. Ik vind dat veel gemeenten niet het WMO budget willen aanspreken. Als indicatiesteller moet je heel goed weten welke zorg onder de ZvW, WMO en WLZ valt om dit onrecht te voorkomen. Ik ben helaas al veel misstanden tegengekomen. Gemeenten ontspringen de dans.