Volgens het RIVM maakten tot 1 april bijna 14.000 Nederlandse zorgverleners covid-19 door. Dat dit ingrijpend is en het herstel geen kwestie van dagen, blijkt uit de ervaringen van verpleegkundigen Lotte, Veerle en Jenieke.
Artikel bewaren
Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan
Login of Maak een account aan
Op 1 april zou Lotte
Het doormaken van een zware griep is ook geen sinecure. Covid 19 is daar niets anders in. Pakweg 10 jaar geleden kreeg ik deze klachten ook. Dagen koorts van 40 graden. Enorme keelpijn waarbij ik amper kon slikken. Hoesten met braken als gevolg. Over mn hele lichaam spierpijn. Ik kon, bij wijze van spreken, mn pink niet eens optillen. De gang naar het toilet was het enige wat ik nog kon.. Je bent verder gezond en je komt er over heen, maar je kan je voorstellen dat onze ouderen met veel onderliggend lijden dat niet kunnen redden. Ik ben weken van de rel geweest, maar moest na een weekje weer werken omdat je niet zo zielig moest doen. Weken heb ik met zweet op de rug mn werk moeten doen. 10 jaar geleden en het was vast een pre covid! We worden enorm belazerd met deze crisis. Het ergste zijn de mensenrechten schendingen in de verpleeghuizen en het zomaar laten instorten van onze economie. Hier zit meer achter en er is een 2e agenda!!
Deels heel herkenbaar. Bij mij begon het met een lichte neusverkoudheid, omdat die wat toenam melde ik dit en moest ik getest worden. Ik bleek positief op 23/3. Ik heb eigenlijk nooit koorts gehad,maar wel hevige pijn inde longen , brandend gevoel bij ademen, continue keelpijn( inmiddels 10 weken vrijwel nonstop) , heftige hoofdpijn, het ijskoud hebben en niet warm kunnen worden en dan blijkt dat je flinke ondertemp hebt van 35 graden. Slijm ophoesten en neusverkouden( ook inmiddels 10 weken vrijwel nonstop) Inmiddels heb ik geprobeerd weer aan de slag te gaan nadat ik
in een weeknd 24 klachtenvrij leek en heb ik 3 keer een aantal uren gewerkt. Na de 3e keer kreeg ik echter een gigantische terugval, met opnieuw zeer hevige klachten , pijn inde longen, het niet warm kunnen krijgen, ondanks dikke kleding en dekens. Hoofd en keelpijn en complete algehele malaise en uitputting. Bedrijfsarts zei dat ik moest stoppen met reintegreren. Wat totaal frustrerend is de weinige hulp die je krijgt, omdat je niet opgenomen bent geweest, word je min of meer thuis aan je lot overgelaten, terwijl inmiddels duidelijk is dat er ruim 10000 patienten zijn die langdurige klachten ontwikkelen na covid19. Ook heb ik zelf het gevoel dat ik mijn collega’s in de steek laat, maar hoor ik omgekeerd ook heel weinig van collega’s . Krijg zelfs soms de indruk dat mensen denken dat ik lekke rthuis zit te chillen. Dit alles maakt me verdrietig en moedeloos .
Ook ik ben positief getest. Minder ziek geweest als bovenstaand beschreven. Maar voor de onzekerheid herken ik wel. Wordt het nog erger, heb ik andere mensen besmet. Hoe lang draag ik het eventueel al bij me? Het begint wat mij betreft met klachten die vaag zijn en soms passen bij de hectiek en stress van de dag. Ik had geen positieve test verwacht. was wel blij het snel te weten.
Zo herkenbaar.Ook ik heb covid 19 gehad.En wilde na 6 weken weer werken,maar dat viel zo tegen.Snel moe,gese stem,slecht concentreren en verschrikkelijk moe.Nu hulpmiddel gekregen en oefeningen van de fysio.Schrok ervan dat ik maar 600cc/sec kan uitademen mbv de triflow
Heel herkenbaar. Tussentijds van baan gewisseld. Verdrietig, gefrustreerd en zo moe, maar heel veel begrip vanuit m’n nieuwe baan, leidinggevende en collega’s. Ik legde mezelf druk op om snel te willen starten (je wilt graag een positieve indruk geven als nieuwe medewerker) maar het virus is echt heftig. Elke stap teveel is een terugslag. Nu beginnen met longrevalidatie.