Uit het onderzoek komt ook naar voren dat patiënten vinden dat verpleegkundigen en artsen te weinig tijd en empathie hebben voor emotie. Verder voelen ze zich vaak slecht geïnformeerd over procedures, diagnoses en behandelingen.
Medisch perspectief
De belangrijkste reden dat patiënten zich genegeerd voelen is volgens rapport dat het medisch perspectief van de zorgverleners voorop staat. Daarnaast is weinig ruimte voor een actieve patiënt. Veel mensen die in het dagelijks leven mondig zijn, voelen zich onmondig in het ziekenhuis. Dat heeft vooral te maken met de organisatie van de zorg en met de houding van sommige zorgprofessionals.

‘Bejegening patiënt moet broodnodig beter’
In 2012 bleek uit onderzoek van onderzoeksbureau MarketResponse al dat een goede omgang met patiënten steeds belangrijker wordt. Lees meer >>>
Goede zorg
Het Rathenau Instituut verzamelde een jaar lang verhalen van patiënten via de site ‘Patiënten weten beter’. Die werden geanalyseerd door onderzoekers van Levensverhalen Lab van de Universiteit Twente, waarbij de vraag ‘wat is volgens patiënten goede ziekenhuiszorg?’ centraal stond. Het antwoord daarop bestaat volgens patiënten onder meer uit ruimte scheppen voor de eigen inbreng van de patiënt of partner, en uit verwachtingsmanagement: wat kun je als patiënt verwachten van een behandeling of verblijf in het ziekenhuis?
Verbeteren
Volgens de makers van het rapport maken ziekenhuizen te weinig gebruik van de ervaringen van patiënten, terwijl die vaak meer bijdragen dan enquêtes of klachtenformulieren. Om de zorg te verbeteren raadt het instituut ziekenhuizen dan ook aan om patiëntverhalen vaker in te zetten.

Waar het om draait bij een prettige bejegening
Aan de manier waarop verpleegkundigen patiënten bejegenen is veel te verbeteren. Lees de volgende zes tips voor een goede bejegening. >>>
Maar wat gebeurt er nu concreet met dat onderzoek? Mijn oma ligt momenteel in een ziekenhuis en er gaat een heleboel niet goed (en ook dingen wel goed, gelukkig, maar toch). Maar mensen zijn bang om een klacht in te dienen, omdat zij zich afhankelijk voelen van hun zorgverleners. Wat jammer is dat toch.