Blog Annabeth: 'Op eieren lopen'

Ik heb dienst op de verloskamers. Een mevrouw, zwanger van een tweeling, wordt ingeleid. Het is nog vroeg, het infuus met hormonen is net gestart. Het is weer tijd voor het aanpassen van de infuussnelheid en ik loop de kamer op en stel me voor. ‘Spannende dag hè?’ merk ik terloops op. Waarop de partner antwoordt met ‘Wat denk je zelf?’ Oei. Verkeerde opmerking. En nu? Hoe pak ik de communicatie nu weer op? Ik antwoord bevestigend en ga over op het geven van informatie over het algemene verloop van een bevalling.

Annabeth heeft naast bevallende vrouwen, ook vaak te maken met hun partners. Zo ook deze keer>>>

Vervolgens voel ik me iedere keer als ik de kamer van dit echtpaar binnen ga wat ongemakkelijk. Ik wil er graag voor ze zijn maar ben op mijn hoede bij alles wat ik zeg. En in de loop van de dag wordt het er niet beter op. De partner is onzeker en zenuwachtig en wil graag duidelijkheid over wat hij kan verwachten. En daarin kan ik hem alleen maar globale antwoorden geven. ‘Nee, ik weet niet of het medicijn in het infuus al direct resultaat heeft’. Nee, ik weet niet hoe lang het nog gaat duren.’ ‘Nee, ik weet niet hoe snel de tweeling na elkaar geboren gaat worden.’ En bij alle ‘nee’s’ krijg ik een blik van de partner waar ik me steeds ongemakkelijker van voel. Waar ik mezelf normaal als een goede verpleegkundige beschouw, voel ik me in de loop van de dag steeds dommer worden.

Uiteindelijk verloopt de bevalling van het eerste kindje voorspoedig en is het contact met de barende vrouw ook de hele tijd goed. De geboorte van het tweede kindje is altijd wat spannender. Die heeft nu immers een hele grote baarmoeder voor zichzelf, waardoor hij alle kanten op kan gaan draaien. Regelmatig ligt het tweede kindje dan ook in dwarsligging en moet er alsnog een keizersnee gedaan worden.
De gynaecoloog draait het tweede kindje naar stuitligging en houdt het kindje in die positie. Ondertussen wachten we weer op goede (pers)weeën. Tijdens het wachten stort de partner een spervuur aan vragen op de gynaecoloog af. Heeft de gynaecoloog ervaring met tweelingbevallingen en komt het draaien naar een stuit vaker voor? Gaat het allemaal wel goed komen is het normaal dat het zo lang duurt? De gynaecoloog beantwoordt de vragen, glimlachend,  allemaal bevestigend. Eindelijk vragen waar wel een duidelijk antwoord op gegeven kan worden!
Alles verloopt goed en aan het einde van mijn dienst zijn allebei de kinderen en de moederkoeken geboren. De volgende dag loop ik bij de kersverse moeder van de tweeling binnen en vraag hoe ze de bevalling ervaren hebben.  Beiden zijn zeer tevreden! Het had naar hun idee niet beter kunnen gaan! Ik ben opgelucht, ik maar denken dat ze ontevreden waren… Wat een verschil aan interpretatie! Gelukkig; mijn gevoel klopt niet met hun ervaring.