Blog Annemiek: ‘Bureaucratisch gedoe rond een tillift’

Verpleegkundigen en de gebruikster van een actieve tillift zijn tevreden over de werking. Maar dan loopt de uitleentermijn af en zijn de rapen gaar.

Mevrouw Kleermaker is een fragiele hoogbejaarde dame. Ze bewoont samen met haar dochter een groot huis. Mevrouw heeft al jaren een beperkte beenfunctie ten gevolge van een hernia.

Moeder en dochter redden het prima, met wat wijkverpleging. Mevrouw weet precies wat ze wil, heeft haar vaste rituelen en compenseert haar beperkingen op geheel eigen en originele wijze.

Zo ligt haar halve bed vol met onmisbare spulletjes. De tv-afstandsbediening, telefoon, een keuken-, en wc-rol, katheterzakdopje, snoeperij, horloge, alarmknop, en een handdoekje.

Af en toe draait ze in haar slaap bovenop haar spullen. Dat veroorzaakt dan een blauwe plek die voor haarzelf op raadselachtige wijze ontstaat.

Soms denk ik een nieuw wratje te zien. Blijkt het een half opgezogen dropje. Het advies alles op het bedtafeltje te leggen vindt ze onzin. Het bed is groot genoeg.

Omdat ze ouder en zwakker wordt lukt het mevrouw niet meer om zelf van het bed in de rolstoel te komen en vice versa. Een ‘tilletje’ van de zuster kan niet vanwege pijn en kwetsbaarheid.

Gelukkig hebben we via de uitleen de perfecte actieve tillift kunnen vinden. We helpen mevrouw zonder pijn of schade in en uit bed. Iedereen, ook mevrouw, is erg tevreden over het gebruik.

Dan komt er een brief. De uitleentermijn nadert zijn einddatum. Er moet een aanvraag gedaan worden via de Wmo als er nog langer een tilhulp nodig is.

Geen probleem denken we. We nemen contact op met de Wmo-medewerker, melden dat we een perfecte lift in gebruik hebben en vragen om overname. De uitlenende firma ziet geen belemmeringen. Er zijn zelfs speciale tarieven voor overname mogelijk.

Maar zo makkelijk gaat het niet! Er dienen eerst een consulent en ergotherapeut op huisbezoek te komen. Ze gaan uitzoeken wat nodig is. Het gevolg is dat er drie huisbezoeken en twee verschillende proef-tilliften volgen.

Mevrouw weigert ‘haar eigen tillift’ af te staan. Gelukkig maar, de nieuwe tilliften zijn niet geschikt.

Er is intensief contact tussen ons en de Wmo. Alle voor-, en nadelen, regels, voorschriften en (on)mogelijkheden worden van alle kanten bekeken. Uiteindelijk gaat de WMO-medewerker overstag, maar maakt duidelijk dat ‘dit geen enkel precedent schept.’

We zijn blij dat we de tillift kunnen blijven inzetten. Toch is het best frustrerend dat de gevolgde procedure voorbij gaat aan de deskundigheid en (praktijk)ervaring van de wijkverpleegkundige. Ontregel de zorg, begin bij de Wmo-regels!