De beste stuurlui staan aan wal, zegt het spreekwoord. Hiermee doel ik op de beleidsmakers in de ouderenzorg.
Vaak lijkt het dat zij het beter weten wat er speelt op de werkvloer dan degenen die op deze vloer rondlopen. Lijkt, want de ervaring zegt wat anders. Ik heb mij verdiept in de casus over de verzorgende welke voor de rechter moet komen vanwege een verkeerd toegediende dosis insuline bij een cliënt. Ik vraag mij af: staat deze kwestie op zichzelf? Eerlijk gezegd denk ik van niet. Wat de reden van de fout ook is geweest, het is en blijft een menselijke vergissing. Een nachtmerrie voor een ieder die medicatie deelt. Elk mens maakt wel eens een fout. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die in zijn carrière nooit een vergissing gemaakt heeft. Uiteraard is het gelukkig niet altijd met grote gevolgen.

De verzorgende ig staat terecht omdat ze een cliënt in het verpleeghuis per ongeluk een overdosis insuline toediende. Zij geeft aan dat dit door de werkdruk kwam en wist niet dat ze onbekwaam was voor deze handeling. Lees hier alles over de rechtszaak>>
Het is goed dat er protocollen zijn die ons de risico’s op vergissingen verkleinen. Maar ondanks alles, is en blijft het mensenwerk. De omgevingsfactor als werkdruk oefent veel invloed uit op ons handelen. Menigeen heeft er hinder van en weet wat ik bedoel. Het mag nooit als excuus gelden voor gemaakte fouten. Maar werkdruk is wel een mede veroorzaker voor het risico op onjuistheden. En dan kom ik tot de conclusie dat de beleidsmakers zich moeten beseffen dat zij medeverantwoordelijk zijn voor de randvoorwaarden die een protocol eist, en gefaciliteerd dienen te worden. Daardoor kunnen de uitvoerenden beter hun werk op een adequate wijze uitoefenen, met minder kans op nare gevolgen.
Lees ook de vorige blog van Conny: ‘Cliënten stimuleren tot actie is lastig’
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account