Jos is een man. Een mannelijke verpleegkundige. Dat levert wel eens een weigering van zorg op. Meestal begrijpt Jos het wel. Toch kun je de verwachtingen van de cliënten een beetje sturen. Dat doe je zo…
‘Het is discriminatie!’ We roepen het al snel als iemand op basis van huidskleur, seksuele geaardheid, geloofsovertuiging of kleding anders wordt behandeld dan je mag verwachten. En ja, dat hoort niet, mag niet en is bij de wet ook verboden. Artikel 1 van de grondwet is daar duidelijk over.
Maar hoe zit dat nou als je niet wordt geaccepteerd omdat je man bent? Mannen in de thuiszorg worden – nog steeds – geweigerd door cliënten als het gaat om de dagelijkse verzorging: ‘geen vent aan mijn lijf!’ Bij ons in het Brabantse land komt dat soms voor. Ik blogde daar al over in 2008, maar ik heb begrepen dat het in de Randstad vaker voorkomt.
Nu ben ik in het westen van het land opgegroeid, en ben ik ook al wat gewend sinds ik het wijze besluit nam om mijn kantoorbaan bij een middenstandsorganisatie in te ruilen voor een job als leerling-verpleegkundige in het Academisch Ziekenhuis in Leiden. Eind jaren 70 was je als man in de zorg ‘verdacht’: dat moet een homo zijn! We hebben er toentertijd met zijn drietjes in de groep maar om gelachen. Toen ik midden jaren ’80 de vervolgopleiding kinderverpleegkundige ging doen, was het vooroordeel dat mijn voorkeur dan wel uit zou gaan naar kinderen.

Wil je ook meepraten over de vermeende discriminatie van mannen in de zorg, ga dan naar Nursing Connect!
Ook aan het bed werd ik met enige regelmaat argwanend bekeken: lange haren, lange baard. Nee, ik was bepaald niet het prototype verpleegkundige dat in de leerboeken stond. In de loop der jaren is dat minder geworden. Toch kom ik nog wel eens voor verrassingen te staan. Ik heb echter steeds meer begrip gekregen voor de mensen die hun voorkeur voor een vrouwelijke verpleegkundige uitspreken. Maar alleen als zij dat doen zij op basis van hun geloof, levensovertuiging, schaamte of vanwege een doorgemaakt trauma. En daar moet je rekening mee houden, vind ik.
Eenieder zal begrijpen dat een man, die door een oom seksueel misbruikt is en daar nooit over heeft kunnen en willen praten, veel liever een zuster aan het bed ziet voor een klysma, dan een broeder.
Dus: als iemand aangeeft geen man over de vloer te willen, vraag dan eerst eens na waarop dat is gebaseerd. En kijk dan of je de cliënt ter wille kan zijn. Vraag om begrip als het echt niet kan en sein je collega’s in.
Mijn collega’s zeggen bij een intakegesprek dat het team uit negen verpleegkundigen bestaat, waaronder 1 man. En sinds kort staat er bij ons ook een teamfoto op het voorblad. Kunnen ze zien dat ik er sinds de jaren ’80 wat meer als verpleegkundige uit ben gaan zien!
Wil je reageren? Registreren kan heel eenvoudig én gratis.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account