Toen ik bijna 30 jaar geleden, min of meer als schoolverlater, aan het werk ging, was ik nog hartstikke groen achter de oren.
Ik was opgeleid als secretaresse, maar wat wist ik van de praktijk? Nauwelijks iets. Wat ik geleerd had, was blind typen met een hoog aantal aanslagen per minuut en stenografie. Ik kreeg een baan op het poliklinieksecretariaat en ging werken voor een lieve oude revalidatiearts. Hij was “Hollands” zoals ze dat in Limburg noemen. Hij was zo zuinig met zijn geld dat hij mij en mijn collega’s regelmatig vroeg welke groente het goedkoopst zou zijn op de markt. We hadden er de grootste lol om.
Ouderwets
Hij was een goede arts, heel kundig en aardig maar wel een “echte” dokter. Zo wilde hij ook graag gezien worden. Ik typte brieven uit vanaf een stenorette met cassettebandjes die de arts op zijn dictafoon had ingesproken. We werkten nog volledig mechanisch, zelfs de elektrische typemachine was er nog niet.
Simpel en eenvoudig
Het was een uitdaging om alles zonder correctie te typen, want corrigeren, dat ging niet zomaar. Daar hadden we speciale kalkblaadjes voor, maar dat was altijd een gedoe. Met een doorslagvel maakten we zelfs hele dunne aluminium ponsplaatjes. Soms denk ik daar nog aan terug. Wat leek het toen allemaal simpel en eenvoudig. Je wist wat je te doen had, de patiënten hadden ontzag voor de arts, maar ook voor de rest van de medewerkers. Als je een revalidatiecentrum binnenging, kwam je in een onbekende wereld.
Mondiger patiënten
In de loop van de jaren is er veel veranderd. De artsen zijn veranderd, ze zijn veel toegankelijker geworden, maar vaak ook minder verantwoordelijk dan hun collega’s van de vorige generatie. De patiënten zijn veel mondiger geworden en gedragen zich soms respectloos. De angst om de drempel van een revalidatiecentrum over te gaan, is bij sommige mensen nog steeds merkbaar.
Digitalisering
Als ik terugkijk, denk ik dat de automatisering en de digitalisering de grootste veranderingen zijn in al die jaren. Vroeger balanceerde ik op een laddertje om stoffige dossiers in het archief te zoeken. Tegenwoordig kunnen we met een druk op de knop het hele elektronisch patiëntendossier inzien. De ontwikkeling is onvoorstelbaar snel gegaan. Dat ervaar ik als heel positief: het heeft er mede voor gezorgd dat ik van een groentje ben uitgegroeid naar een zeer ervaren persoon, die ontzettend veel kennis van de organisatie heeft, en dit dankbaar gebruikt om patiënten van dienst te kunnen zijn.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account