Dementie

Een paar jaar geleden had ik een dementerende mevrouw in de thuiszorg. Ik vond het heel prettig voor haar te zorgen, het was een leuke, levendige vrouw. Maar toen haar situatie verslechterde moesten we maatregelen nemen om het veilig te houden voor haar. Zo werd het gas afgesloten en had mevrouw ook geen lucifers meer.

Raar advies huisarts 

Om de onrust ’s avonds te verdrijven kreeg mevrouw een kalmeringstabletje van de huisarts voorgeschreven. Dat werd uitvoerig besproken met mevrouw en haar dochter en op dat moment begreep mevrouw dat ook. De verzorgenden zouden de medicijnen voor mevrouw beheren en aanreiken. Maar toen mevrouw met haar dochter de spreekkamer verliet, zei de huisarts: ‘Als u zich niet lekker voelt, neemt u maar een tabletje extra.’ Een misser, dat kan mevrouw niet, want ze weet zelf niet wanneer ze voor het laatst een tabletje heeft gepakt en mevrouw kan zelf haar medicijnen niet beheren.

Kaarsen uitblazen

Dat is niet de eerste keer dat ik merk dat mensen zich niet altijd even goed kunnen inleven in de beleefwereld van de dementerende. Toen het tegen kerstmis liep, kreeg ik bijvoorbeeld een discussie met mijn collega’s over het branden van kaarsen. Zij zeiden dat dat wel kon: ‘Als we weggaan, blazen we ze uit. Dat kun je best aan haar uitleggen.’

Zoeken naar lucifers

Maar het probleem bij de meeste dementerenden is en ook bij deze mevrouw dat ze geen ziekte-inzicht hebben. Dus je kunt het niet aan ze uitleggen. Mijn mening was: maak het heel gezellig met kerstmis, maar doe geen kaarsen aan. Het is heel naar voor mevrouw om achter te blijven met de uitgeblazen kaarsen. Bovendien gaat ze dan zoeken naar lucifers. Ik kon de blaren op mijn tong praten, mijn collega’s namen dat niet aan.

Wat is jouw mening: wel of geen kaarsen branden bij cliënten?