Jennifer Bergkamp is verpleegkundige bij Buurtzorg. Ze windt zich op over de eisen van zorgverzekeraars rond het aanvragen van incontinentiemateriaal.
Hoe vaak per dag moet jij naar het toilet? En heb je dan een verschoning nodig of niet? Gebruik je toiletpapier en hoeveel?
Wordt het al gênant? Te privé misschien? Voor mijn cliënten zijn dit doodnormale vragen. Sterven houdt soms in dat je de controle verliest over sluitspieren, soms ten gevolge van het proces, medicatie of gewoon door krachtverlies. Daar moeten ze het dan met mij over hebben zodat ik er wat aan kan doen. Vervolgens heb ik het daar met de huisarts over zodat hij/zij een recept uit kan schrijven voor passend incontinentiemateriaal dat vergoed gaat worden.
Dan gaan we zoeken naar welke zorgverzekering er in het spel is zodat we weten welke leverancier we moeten contacten om het materiaal te bestellen. Dan is het nog niet klaar… zij moeten eerst een intakegesprek plannen. Daarin gaan ze beoordelen of er inderdaad sprake is van incontinentie, hoe zwaar die incontinentie is en op hoeveel verschoningen je recht hebt. Daar wordt de bestelling op gebaseerd; we krijgen geen 1 broekje te veel.
Dat intakegesprek wordt gedaan door mensen die zich niet ingelezen hebben in de situatie. Daaraan moet mijn cliënte, die slechts nog enkele weken te leven heeft en die pas 2 weken geleden zorgverleners heeft toegelaten, uitleggen dat ze inderdaad incontinent is en hoe incontinent dat dan precies is.
Voor haar is haar incontinentie weer een stap achteruit in een proces dat ze nauwelijks bij kan benen, weer een stap afhankelijker van haar man die tot over zijn oren in dit ingewikkelde proces zit. Een precair gesprek dat ze al nauwelijks met mij durfde te voeren, terwijl bij mij niet eens alles hoeft gezegd, sommige dingen kan ik invullen.
Ik heb ruim 20 jaar ervaring en heb inmiddels 8 jaar gestudeerd om dit prachtige vak uit te mogen oefenen en toch moet een vreemde beoordelen of mijn inschatting juist is. Kostenbesparend zeggen ze… Ik ben inmiddels 2 weken bezig, de teller op mijn telefoon staat inmiddels op 8 uur telefoneren om dit geregeld te krijgen en nog heb ik alleen maar een intakegesprek voor elkaar. De uren van de huisarts zijn niet eens geteld.
Alles wat opnieuw beoordeeld moet door leveranciers of verzekeraars kost oeverloos veel tijd. Wat je dus aan de achterdeur bespaart ben je aan de voordeur dubbel kwijt.
Geef de zorg terug aan de professionals!
-Lees ook Jennifers gastblog ‘Zullen we weer echt samenwerken?’
-Ze kan ook mooi tekenen: Verpleegkundige tekent verpleegkundigen
-In mei verschijnt haar boek Lofzang. Vol verhalen en tekeningen, waarin Jennifer wil laten zien hoe mooi het verpleegkundige vak is.
Ontspoorde gezondheidszorg!
Ernst Kuipers, werk aan de winkel.
Jennifer, de aanhouder wint.
Rob Beurskens, gepensioneerd arts