Geen zorg zonder indicatie

Want de indicatie is per slot van rekening het besluit van het Zorgkantoor waardoor de geleverde zorg betaald gaat worden. En als er iets is waar we binnen de thuiszorg een tekort aan hebben, dan is het wel geld. Nu varieert de wachttijd voor het afgeven van indicaties bij de Zorgkantoren behoorlijk. Ik hoorde vandaag collega’s vertellen dat het binnen een straal van 20 km kan variëren tussen de zeven dagen en zeven weken, afhankelijk van welk Zorgkantoor de aanvraag behandeld. En als je dan als thuiszorgorganisatie eerst op de indicatie moet wachten voordat je zorg levert, dan gaat dat ten koste van de cliënt.

Nu zijn er al Standaard Indicatie Protocollen (SIP) waarmee je goed uit de voeten kunt. En natuurlijk is het zo dat voor bepaalde vormen van zorg geen lange wachttijden zijn, zoals de terminale zorg. En soms helpt het ook wel als je als zorginstelling je vasthoudt aan de regel: Geen zorg zonder indicatie. In hetzelfde gesprek vandaag kreeg ik te horen dat een cliënt vanuit het ziekenhuis naar huis zou komen. Hij kreeg al – kortdurend – zorg van Vivent, maar er was een uitbreiding van zorg nodig. De indicatie was nog niet afgegeven, maar de thuiskomst van de cliënt werd al wel aangekondigd. ‘Wij gaan geen zorg leveren als er geen juiste indicatie is afgegeven’ was de reactie van de planner tegen de transferverpleegkundige van het ziekenhuis. Want jullie willen niet weten hoe moeilijk het is om zorg te declareren die gegeven is voordat er een indicatie is afgegeven…

‘Regel eerst maar de indicatie voordat meneer naar huis kan’. En dan gaat het plotseling wel binnen enkele uren, omdat natuurlijk een dag extra in het ziekenhuis veel meer geld kost. Geld is toch nog steeds de drijfveer binnen de zorg, en meestal is dat erg jammer, maar soms ook wel handig.