Graaien in het kerstpakket

Het ding is lastig meenemen. Maar mijn naam staat erop. Het voelt alsof de goede sint eh… sorry kerstman over mij persoonlijk heeft gepeinsd (de kerstman liep te denken, wat hij Sandraatje zou…) Wat zou lieve, hardwerkende, uiterst kritische en enigszins-ondeugende-dingen-schrijvende Sandra willen voor haar beestachtig sloven dit jaar? Een saunabezoek, een jaar stoelmassage tijdens de pauze, een gouden pen of nee, een laptop van de zaak. Ik schud de doos. Nee, voelt niet als hardware. Met mijn jas nog aan, doos op tafel, gris ik een aardappelmesje. Kraak, rats, poef. Papieren spaghetti’s om mijn oren. Deksels, etiketten, luxe artikelen. Jam die ik niet lust, maar eigenwijs tóch bewaar (tot die van volgend jaar een plaats moet krijgen). Een fles wijn? Weet de ziekenhuis-santa dan niet dat ik niet drink? Maar het graaien is heerlijk. En de chocola en theemokken worden zeer gewaardeerd. Een goede vriend drinkt een wijntje op mijn prestaties. Proost, op een volgend jaar vól waardering!