'Het niveau in de thuiszorg moet omhoog'

Ik draai ondertussen acht jaar mee in de zorg. Ik heb een jong koppie dus men ziet mij met groot regelmaat nog als ‘iemand die net komt kijken’. Gelukkig verandert dit beeld zodra ze me over werk horen praten of zien hoe ik te werk ga. Nee, ik ben niet meer van gisteren en ik heb ondertussen een leuke cv gecreëerd.

Ruim acht jaar heb ik meegedraaid in de thuiszorgwereld. In die tijd heb ik altijd te maken gehad met verpleegkundigen, wijkverpleegkundigen, teamleiders, contactverzorgenden en managers. Ik werk nu in een grote organisatie waarin ik de rol van wijkverpleegkundige – die dacht ik al jaren bestaat – opnieuw aan het introduceren ben.

Dit gaat gepaard met weerstand. Enorm veel weerstand. Waarom het inzetten van een duurdere kracht, terwijl een niveau 2 of 3 dit ook prima kan? Wat maakt een wijkverpleegkundige zo veel beter dan een verzorgende? Waarom moet er een duurdere kracht ingezet worden? Onrust binnen de teams en concurrentie: we hebben er dagelijks mee te maken.

Ik dacht dat de wijkverpleegkundige nooit echt weg was geweest en dat er sprake was van taakvervaging. Maar de taken van een wijkverpleegkundige werden niet meer gedaan door één persoon maar door bijvoorbeeld drie contactverzorgenden.

Waarom al die weerstand? Diverse onderzoeken tonen aan dat de wijkverpleegkundige een meerwaarde heeft. Dat zij inderdaad kosten kan besparen door het voorkomen van opnamen in de tweedelijn. Dat zij huisartsen kan ondersteunen en daarbij ook kosten kan besparen. Dat er misschien direct een goed wondbeleid wordt ingezet in plaats van een verkeerd beleid waardoor de wond nog dagen lang op de verkeerde manier wordt behandeld. Kortom, dat zij de kwaliteit van de zorg kan verhogen.

Ik wens alle wijkverpleegkundigen die in dezelfde positie zitten veel sterkte met het opzetten van de functie die volgens mij nooit helemaal is weggeweest. Of toch wel?