IVV- 'vangnet'

Op de vorige afdeling waar ik gewerkt heb, werkten we ook met het IVV-schap. Toen ik op de kinderafdeling kwam werken merkte ik dan ook verschillen in de werkzaamheden rondom IVV’er zijn. Zo was ik gewend om een patiënt gedurende de opname te begeleiden, zoveel mogelijk bij gesprekken aanwezig te zijn en daarnaast samen het zorgplan op te stellen. Althans, in theorie, want de uitvoering in praktijk was er nauwelijks naar. Ik merkte dat we als team niet op één lijn zaten als het ging om IVV- schap en dat frustreerde.

Toen ik op de kinderafdeling kwam werken gingen mijn ogen open. Ik zag hoe het wel moest en vooral ook wat voor een positief effect het had. Ouders die met vragen naar ‘hun’ verpleegkundige konden stappen, maar daarnaast ook de continuïteit van zorg voor de chronisch zieken. Toch laat het aanstellen van de IVV’er nog wel eens op zich wachten.

In mijn opleiding word ik ook getoetst op de uitvoering van het IVV-schap. Zo heb ik nog een groot verschil opgemerkt bij de vorige afdeling en de kinderafdeling. Op de afdeling waar ik hiervoor werkte, was ik gewend om met de patiënt een termijn af te spreken wanneer hij of zij gebeld zou worden. In zo’n telefoongesprek werd dan nog even terug gekeken op de opname en hoe de overstap naar huis was gegaan. Daarnaast was het vanuit de afdeling een blijk van attentie en dat stelden patiënten altijd zeer op prijs. In een bericht op Nursing.nl lees ik dat uit een onderzoek is gebleken dat patiënten zo’n telefoontje inderdaad waarderen en dat ze het bij een volgende opname zeker weer zouden willen.

Op de kinderafdeling worden alleen de OK patiënten de volgende dag gebeld. Hoe het gaat, of ze niet misselijk zijn, geen koorts hebben en hoe het gaat met de pijn. Ook dit wordt als zeer prettig ervaren. Maar ik ben van mening dat het voor meerdere patiëntjes mag gelden. Misschien een onderwerp om mijn kwaliteitsproject op los te laten, tevens voor de opleiding…

Het IVV-schap: hoe denk jij erover?